Éste es un comentario preliminar, dividido en tres “partes” por conveniencia, que arroja un poco de luz sobre los secretos significados contenidos en los 92 aforismos del Parabhairavayogasaṁsthāpanapracodanam (Principios Fundacionales del Parabhairavayoga) mediante el agregado de sinónimos o frases enteras que explican el significado de los términos que aparecen en los aforismos. Los aforismos originales están en color granate en tanto que el comentario está en verde.
परभैरवयोगसंस्थापनप्रचोदनलघुवृत्तिः
Parabhairavayogasaṁsthāpanapracodanalaghuvṛttiḥ
Comentario corto sobre los Principios Fundacionales del Parabhairavayoga – Parte 1 (aforismos 1 a 31)
प्रस्तावनाषट्कम्
Prastāvanāṣaṭkam
Seis estrofas introductorias
यस्मात्कालेऽस्मिन्परमार्थनिष्ठालक्षणेऽसन्तुष्टः।
अतिविभाविपरभैरवः परमशिव एव सर्वशक्तिः॥१॥
तस्मात्सोऽज्ञानमयदाहिसंसारान्मुमुक्षुसाधकानाम्।
त्राणाय स्वनाम भरन्तं नवयोगमिममस्थापयत्॥२॥
Yasmātkāle’sminparamārthaniṣṭhālakṣaṇe’santuṣṭaḥ|
Ativibhāviparabhairavaḥ paramaśiva eva sarvaśaktiḥ||1||
Tasmātso’jñānamayadāhisaṁsārānmumukṣusādhakānām|
Trāṇāya svanāma bharantaṁ navayogamimamasthāpayat||2||
Puesto que (yasmāt) el grandemente Poderoso Parabhairava (ati-vibhāvi-parabhairavaḥ) —Paramaśiva Mismo (parama-śivaḥ eva), el Amo de todos los Poderes (sarva-śaktiḥ)— no estaba complacido (asantuṣṭaḥ) con la calidad (lakṣaṇe) de la espiritualidad (paramārthaniṣṭhā) en esta época (kāle asmin), por lo tanto (tasmāt), Él (saḥ) fundó (asthāpayat) este (imam) nuevo Yoga (nava-yogam), el cual lleva (bharantam) Su nombre (sva-nāma), para proteger (trāṇāya) a los aspirantes espirituales (sādhakānām) que desean escapar (mumukṣu) del ardiente Saṁsāra o Trasmigración (dāhi-saṁsārāt) lleno de (maya) ignorancia (ajñāna).
Puesto que el grandemente Poderoso Parabhairava —Paramaśiva Mismo, el Amo de todos los Poderes— no estaba complacido con la calidad de la espiritualidad en esta época, por lo tanto, Él fundó este nuevo Yoga, el cual lleva Su nombre, para proteger a los aspirantes espirituales que desean escapar del ardiente Saṁsāra o Trasmigración lleno de ignorancia.
स्वैः स्वैर्लघुव्याख्याभिः सह द्वानवतिरात्मविरचितानाम्।
सूत्राणामिमानि तस्मै तेन ह्यधुनोपहृतानि॥३॥
Svaiḥ svairlaghuvyākhyābhiḥ saha dvānavatirātmaviracitānām|
Sūtrāṇāmimāni tasmai tena hyadhunopahṛtāni||3||
Estos (imāni) noventa y dos (dvānavatiḥ) aforismos (sūtrāṇām) escritos (viracitānām) por Él Mismo (ātma), junto con (saha) sus respectivos comentarios cortos (svaiḥ svaiḥ laghu-vyākhyābhiḥ), son ahora ofrecidos por Él como una oblación (tena hi adhunā upahṛtāni) a Sí Mismo (tasmai).
Estos noventa y dos aforismos escritos por Él Mismo, junto con sus respectivos comentarios cortos, son ahora ofrecidos por Él como una oblación a Sí Mismo.
श्रीपरभैरवयोगोऽयं त्रिकदर्शनप्रतिष्ठापनोऽपि।
सिद्धपारम्पर्यपरिमलेन बहुशोऽधिवासितस्तु॥४॥
Śrīparabhairavayogo’yaṁ trikadarśanapratiṣṭhāpano’pi|
Siddhapāramparyaparimalena bahuśo’dhivāsitastu||4||
Este (ayam) venerable Parabhairavayoga (śrī-parabhairavayogaḥ), aunque (api) tiene a la filosofía Trika como cimiento (trika-darśana-pratiṣṭhāpanaḥ), está de todos modos abundantemente perfumado (bahuśas adhivāsitaḥ tu) por la fragancia (parimalena) de la ininterrumpida sucesión (pāramparya) de Siddha-s o Seres que alcanzaron Perfección (siddha).
Este venerable Parabhairavayoga, aunque tiene a la filosofía Trika como cimiento, está de todos modos abundantemente perfumado por la fragancia de la ininterrumpida sucesión de Siddha-s o Seres que alcanzaron Perfección.
यः मुक्तिपदवीमिमां प्रतिपद्येत सः क्षिप्रं संस्पृशेत्।
अनिर्वाप्यार्थसङ्कुलं विस्मयकारिपरमशिवमेव॥५॥
Yaḥ muktipadavīmimāṁ pratipadyeta saḥ kṣipraṁ saṁspṛśet|
Anirvāpyārthasaṅkulaṁ vismayakāriparamaśivameva||5||
El que (yaḥ) siga (pratipadyeta) esta (imām) senda de Liberación (mukti-padavīm), rápidamente (kṣipram) entra en contacto (saḥ… saṁspṛśet) con el asombroso Paramaśiva Mismo (vismayakāri-parama-śivam eva) que está repleto de (saṅkulam) inextinguible (anirvāpya) Significado (artha).
El que siga esta senda de Liberación, rápidamente entra en contacto con el asombroso Paramaśiva Mismo que está repleto de inextinguible Significado.
जयतु जयतु परभैरव एव मत्सम्प्रदायसिद्धपरिवृतः।
जयतु जयतु स्वपराशक्तिरनिवार्यस्वातन्त्र्यरूपा॥६॥
Jayatu jayatu parabhairava eva matsampradāyasiddhaparivṛtaḥ|
Jayatu jayatu svaparāśaktiranivāryasvātantryarūpā||6||
¡Gloria a (jayatu jayatu) Parabhairava (parabhairavaḥ eva) rodeado por (parivṛtaḥ) los Siddha-s o Seres Perfeccionados (siddha) de mi tradición (mat-sampradāya), gloria a (jayatu jayatu) Su Poder Supremo (sva-parāśaktiḥ) cuya naturaleza es (rūpā) irresistible (anivārya) Libertad (svātantrya)!
¡Gloria a Parabhairava rodeado por los Siddha-s o Seres Perfeccionados de mi tradición, gloria a Su Poder Supremo cuya naturaleza es irresistible Libertad!
अथ परभैरवयोगसंस्थापनप्रचोदनलघुवृत्तिर्यत्राहं विस्तारयामि मम परभैरवयोगव्याख्यानं गुर्वर्थपदानां पर्यायशब्दयोगाच्च प्रतिसूत्रस्याशेषार्थसङ्क्षिप्तव्याख्यायोगेन च। प्राथमिकी वृत्तिरियं मया विरचिता श्रीपरभैरवयोगसंस्थापनप्रचोदनस्य सूत्रान्यथार्थबोधसम्भाव्यतापोहार्थम्। मम कृतिर्धीराणां सर्वसाधकानां शिवाय भूयात्।
Atha parabhairavayogasaṁsthāpanapracodanalaghuvṛttiryatrāhaṁ vistārayāmi mama parabhairavayogavyākhyānaṁ gurvarthapadānāṁ paryāyaśabdayogācca pratisūtrasyāśeṣārthasaṅkṣiptavyākhyāyogena ca| Prāthamikī vṛttiriyaṁ mayā viracitā śrīparabhairavayogasaṁsthāpanapracodanasya sūtrānyathārthabodhasambhāvyatāpohārtham| Mama kṛtirdhīrāṇāṁ sarvasādhakānāṁ śivāya bhūyāt|
Y ahora comienza (atha) el comentario (vṛttiḥ) corto (laghu) sobre los Principios (pracodana) Fundacionales (saṁsthāpana) del Parabhairavayoga (parabhairavayoga), en el cual (yatra) expando (aham vistārayāmi) mi (mama) exposición (vyākhyānam) sobre el Parabhairavayoga (parabhairavayoga) por medio de (yogāt) sinónimos (paryāya-śabda) de palabras importantes (gurvartha-padānām) así como también (ca… ca) por medio de (yogena) una concisa (saṅkṣipta) explicación (vyākhyā) del significado (artha) completo (aśeṣa) de cada aforismo (prati-sūtrasya). Compuse (mayā viracitā) este (iyam) comentario (vṛttiḥ) preliminar (prāthamikī) para (artham) quitar (apoha) la posibilidad (sambhāvyatā) de malinterpretar (anyathā-artha-bodha) los aforismos (sūtra) del venerable Parabhairavayogasaṁsthāpanapracodana (śrī-parabhairavayoga-saṁsthāpana-pracodanasya). ¡Que mi obra sea (mama kṛtiḥ… bhūyāt) para bienestar (śivāya) de todos los serios aspirantes espirituales (dhīrāṇām sarva-sādhakānām)!
Y ahora comienza el comentario corto sobre los Principios Fundacionales del Parabhairavayoga, en el cual expando mi exposición sobre el Parabhairavayoga por medio de sinónimos de palabras importantes así como también por medio de una concisa explicación del significado completo de cada aforismo. Compuse este comentario preliminar para quitar la posibilidad de malinterpretar los aforismos del venerable Parabhairavayogasaṁsthāpanapracodana. ¡Que mi obra sea para bienestar de todos los serios aspirantes espirituales!
स परमेश्वरः सदैव प्रथमपदे स्थितो नित्यम्॥१॥
Sa parameśvaraḥ sadaiva prathamapade sthito nityam||1||
El Señor Supremo (saḥ parama-īśvaraḥ) (es) siempre (sadā eva) lo que va ‘en primer lugar’ (prathama-pade sthitaḥ) en todo momento (nityam).
El Señor Supremo es siempre lo que va ‘en primer lugar’ en todo momento.
स परमेश्वरोऽधीशो विश्वस्वामी सर्वदा प्रथमपदे स्थितः कुलदेशव्यापाराद्यात्मकात्सर्वस्मात्पुर्वः स्वस्मिन् मनसि वर्तते नित्यमहर्निशमामरणात्। महेश्वरभावस्यास्य सन्निधानं साधके बहुलानुग्रहनिर्देशकमीदृसे मुमुक्षौ यतस्तत्प्रसादं विना न केनाप्यनुभूता स्वशक्तिविस्तारलक्षितपरमार्थाधिगमपरत्वात्मकभक्तिविशिष्टदशासौ॥१॥
Sa parameśvaro’dhīśo viśvasvāmī sarvadā prathamapade sthitaḥ kuladeśavyāpārādyātmakātsarvasmātpurvaḥ svasmin manasi vartate nityamaharniśamāmaraṇāt| Maheśvarabhāvasyāsya sannidhānaṁ sādhake bahulānugrahanirdeśakamīdṛse mumukṣau yatastatprasādaṁ vinā na kenāpyanubhūtā svaśaktivistāralakṣitaparamārthādhigamaparatvātmakabhaktiviśiṣṭadaśāsau||1||
El Señor Supremo (saḥ parama-īśvaraḥ), el Soberano (adhīśaḥ), el Dueño de todo (viśva-svāmī), (es) siempre (sarvadā eva) lo que va ‘en primer lugar’ (prathama-pade sthitaḥ) —lo que reside (vartate) en la propia mente (svasmin manasi) primero de todo (sarvasmāt purvaḥ), (es decir, lo que viene antes que) familia, país, trabajo, etc. (kula-deśa-vyāpāra-ādi-ātmakāt)— en todo momento (nityam), día y noche (aharniśam) hasta la muerte (ā-maraṇāt). La presencia (sannidhānam) de este sentimiento (bhāvasya asya) por el Gran Señor (mahā-īśvara) en el aspirante espiritual (sādhake) indica (nirdeśakam) abundancia de Gracia divina (bahula-anugraha) en tal persona que desea Liberación (īdṛse mumukṣau), ya que (yatas) sin (vinā) Su favor (tad-prasādam) nadie puede experimentar (na kena api anubhūtā) ese (asau) especial (viśiṣṭa) estado (daśā) de devoción (bhakti) relativo a (ātmaka) estar totalmente resuelto a (paratva) alcanzar (adhigama) la Más Alta Realidad (parama-artha), lo cual –tal logro de la Más Alta Realidad– se caracteriza (lakṣita) por una expansión (vistāra) de los propios (sva) poderes (śakti)||1||
El Señor Supremo, el Soberano, el Dueño de todo, (es) siempre lo que va ‘en primer lugar’ —lo que reside en la propia mente primero de todo, (es decir, lo que viene antes que) familia, país, trabajo, etc.— en todo momento, día y noche hasta la muerte. La presencia de este sentimiento por el Gran Señor en el aspirante espiritual indica abundancia de Gracia divina en tal persona que desea Liberación, ya que sin Su favor nadie puede experimentar ese especial estado de devoción relativo a estar totalmente resuelto a alcanzar la Más Alta Realidad, lo cual –tal logro de la Más Alta Realidad– se caracteriza por una expansión de los propios poderes.
तच्च सज्जीवनरीत्या मूलम्॥२॥
Tacca sajjīvanarītyā mūlam||2||
Ésa (tad ca) (es) la base (mūlam) de la correcta manera de vivir (sat-jīvana-rītyāḥ).
Ésa es la base de la correcta manera de vivir.
तच्च सज्जीवनरीत्या यावत्प्राणान् स्थूलतन्वां धारयति सम्यगाचारस्य मूलमुपस्तम्भरूपम्। न तस्य सन्निधिरुपचयो वास्ति चेत्परभैरवयोगे न साधकस्य कस्यचिदाप्तिरेव॥२॥
Tacca sajjīvanarītyā yāvatprāṇān sthūlatanvāṁ dhārayati samyagācārasya mūlamupastambharūpam| Na tasya sannidhirupacayo vāsti cetparabhairavayoge na sādhakasya kasyacidāptireva||2||
Ésa (tad ca) (es) la base (mūlam) (o) soporte (upastambha-rūpam) de la correcta manera de vivir (sat-jīvana-rītyāḥ), (es decir,) del comportamiento correcto (samyak-ācārasya) mientras (yāvat) uno preserva (dhārayati) la vida (prāṇān) en el cuerpo físico (sthūla-tanvām). A menos que (na… ced) haya (asti) presencia (sannidhiḥ) o (vā) desarrollo (upacayaḥ) de ello (tasya), un aspirante espiritual (sādhakasya) no logra nada (na… kasyacid āptiḥ) en Parabhairavayoga (parabhairavayoge) ciertamente (eva)||2||
Ésa (es) la base (o) soporte de la correcta manera de vivir, (es decir,) del comportamiento correcto mientras uno preserva la vida en el cuerpo físico. A menos que haya presencia o desarrollo de ello, un aspirante espiritual no logra nada en Parabhairavayoga ciertamente.
मम योगस्य दार्शनिकाधारः श्रीत्रिकम्॥३॥
Mama yogasya dārśanikādhāraḥ śrītrikam||3||
El venerable Trika –también conocido como Shaivismo no dual de Cachemira– (śrī-trikam) (es) la base filosófica (dārśanika-ādhāraḥ) de mi Yoga (mama yogasya).
El venerable Trika (también conocido como Shaivismo no dual de Cachemira) es la base filosófica de mi Yoga.
मम योगस्य दार्शनिकाधारो मत्परभैरवयोगापेक्षया शास्त्रप्रयोगोपस्तम्भनं श्रीत्रिकं शिवशक्तिनरशाश्वतैकत्वोपदेशकं काश्मीरशैवशासनम्। किञ्च तस्मिन् परपरापरापरशक्तीनां स्वधर्मः सम्बन्धश्च प्रतिपादिताविति त्रिकमिदं दर्शनमुदाहृतम्॥३॥
Mama yogasya dārśanikādhāro matparabhairavayogāpekṣayā śāstraprayogopastambhanaṁ śrītrikaṁ śivaśaktinaraśāśvataikatvopadeśakaṁ kāśmīraśaivaśāsanam| Kiñca tasmin paraparāparāparaśaktīnāṁ svadharmaḥ sambandhaśca pratipāditāviti trikamidaṁ darśanamudāhṛtam||3||
El venerable Trika o punto de vista Triple (śrī-trikam), (en suma,) la doctrina śaiva de Cachemira (kāśmīra-śaiva-śāsanam) que enseña (upadeśakam) acerca de la eterna (śāśvata) unidad (ekatva) entre Śiva –el Señor–, Śakti –Su Poder– y el individuo limitado (śiva-śakti-nara), (es) la base filosófica (dārśanika-ādhāraḥ) de mi Yoga (mama yogasya); (en otras palabras, es) el soporte teórico-práctico (śāstra-prayoga-upastambhanam) con referencia a (apekṣayā) mi (mad) Parabhairavayoga (parabhairavayoga). Además (kiñca), se dice que (udāhṛtam) esta (idam) filosofía (darśanam) es triple (trikam) pues (iti) en ella (tasmin) se explican (pratipāditau) la peculiar característica (svadharmaḥ) y (ca) relación (sambandhaḥ) de los poderes Supremo, Supremo-No Supremo y No Supremo (para-para-apara-apara-śaktīnām)||3||
El venerable Trika o punto de vista Triple, (en suma,) la doctrina śaiva de Cachemira que enseña acerca de la eterna unidad entre Śiva –el Señor–, Śakti –Su Poder– y el individuo limitado, (es) la base filosófica de mi Yoga; (en otras palabras, es) el soporte teórico-práctico con referencia a mi Parabhairavayoga. Además, se dice que esta filosofía es triple pues en ella se explican la peculiar característica y relación de los poderes Supremo, Supremo-No Supremo y No Supremo.
इह परमार्थं परमशिव इति पारिभाषिकनम्ना ह्वयामि॥४॥
Iha paramārthaṁ paramaśiva iti pāribhāṣikanamnā hvayāmi||4||
Llamo (hvayāmi) a la Suprema Realidad (parama-artham) con el nombre técnico (pāribhāṣika-namnā) ‘Paramaśiva’ –el Śiva Supremo– (parama-śivaḥ iti) aquí (iha).
Llamo a la Suprema Realidad con el nombre técnico ‘Paramaśiva’ (el Śiva Supremo) aquí.
इह श्रीमत्परभैरवयोगसंस्थापनप्रचोदने परमार्थमुत्तमवस्तु प्रकाशविमर्शमयः परमशिव इति पारिभाषिकनम्ना सञ्ज्ञया ह्वयामि। स्वतन्त्रः परमशिवोऽयमेकचिद्घनरूपसंवित्स्वभावस्तत्स्वातन्त्र्यशक्त्या सृष्तिस्थितिसंहारतिरोधानानुग्रहात्मकं पञ्चकृत्यं करोति॥४॥
Iha śrīmatparabhairavayogasaṁsthāpanapracodane paramārthamuttamavastu prakāśavimarśamayaḥ paramaśiva iti pāribhāṣikanamnā sañjñayā hvayāmi| Svatantraḥ paramaśivo’yamekacidghanarūpasaṁvitsvabhāvastatsvātantryaśaktyā sṛṣtisthitisaṁhāratirodhānānugrahātmakaṁ pañcakṛtyaṁ karoti||4||
Llamo (hvayāmi) a la Suprema/Más Alta Realidad (parama-artham uttama-vastu) con el nombre o término técnico (pāribhāṣika-namnā sañjñayā) ‘Paramaśiva’ (parama-śivaḥ iti) —(el Śiva Supremo) que consiste en (mayaḥ) Luz (prakāśa) (y) Conciencia de esta Luz (vimarśa)— aquí (iha), en el venerable Parabhairavayogasaṁsthāpanapracodanam (śrīmat-parabhairavayogasaṁsthāpanapracodane). Este (ayam) libre (svatantraḥ) Paramaśiva (parama-śivaḥ) que tiene por naturaleza a (svabhāvaḥ) Saṁvid (saṁvid) cuya forma (rūpa) es una masa de Conciencia (eka-cit-ghana), lleva a cabo (karoti), mediante Su Poder de Libertad Absoluta (tad-svātantrya-śaktyā), los cinco actos (pañca-kṛtyam), (a saber,) manifestación, sostenimiento (y) retiro (del universo) (sṛṣti-sthiti-saṁhāra), (junto con) ocultación y revelación del propio Ser (tirodhāna-anugraha-ātmakam)||4||
Llamo a la Suprema/Más Alta Realidad con el nombre o término técnico ‘Paramaśiva’ —(el Śiva Supremo) que consiste en Luz (y) Conciencia de esta Luz— aquí, en el venerable Parabhairavayogasaṁsthāpanapracodanam. Este libre Paramaśiva que tiene por naturaleza a Saṁvid cuya forma es una masa de Conciencia, lleva a cabo, mediante Su Poder de Libertad Absoluta, los cinco actos, (a saber,) manifestación, sostenimiento (y) retiro (del universo), (junto con) ocultación y revelación del propio Ser.
सर्वेषामात्मा परमशिवः॥५॥
Sarveṣāmātmā paramaśivaḥ||5||
Paramaśiva (parama-śivaḥ) (es) el Ser (ātmā) de todos (sarveṣām).
Paramaśiva es el Ser de todos.
सर्वेषां सर्वभूतानामात्मा सत्ताहृदयं परमशिवः। प्रकाशप्रमोदशालितत्स्वरूपावरणक्रीडननिपुणत्वादसङ्ख्यप्राणित्वेन भासमानः सः॥५॥
Sarveṣāṁ sarvabhūtānāmātmā sattāhṛdayaṁ paramaśivaḥ| Prakāśapramodaśālitatsvarūpāvaraṇakrīḍananipuṇatvādasaṅkhyaprāṇitvena bhāsamānaḥ saḥ||5||
Paramaśiva (parama-śivaḥ) (es) el Ser (ātmā) (o) Núcleo de la existencia (sattā-hṛdayam) de todos (sarveṣām), (es decir,) de todos los seres (sarva-bhūtānām). Él (saḥ), debido a que es diestro (nipuṇatvāt) en jugar (krīḍana) a esconder (āvaraṇa) Su naturaleza esencial (tad-svarūpa) llena de (śāli) Luz (prakāśa) (y) Dicha (pramoda), se despliega (bhāsamānaḥ) como los innumerables seres vivientes (asaṅkhya-prāṇitvena)||5||
Paramaśiva (es) el Ser (o) Núcleo de la existencia de todos, (es decir,) de todos los seres. Él, debido a que es diestro en jugar a esconder Su naturaleza esencial llena de Luz (y) Dicha, se despliega como los innumerables seres vivientes.
स शिवशक्तित्वेन भासमानस्तद्यथाहन्तयाभासते॥६॥
Sa śivaśaktitvena bhāsamānastadyathāhantayābhāsate||6||
Él (saḥ) aparece (bhāsamānaḥ… ābhāsate) como Śiva y Śakti (śivaśaktitvena), a saber (tad-yathā), como Aham (o ‘Yo soy’) (ahantayā).
Él aparece como Śiva y Śakti, a saber, como Aham (o ‘Yo soy’).
स परमशिवः प्रकाशात्मकशिवत्वेन च विमर्शात्मकशक्तित्वेन चार्थादहन्तया पूर्णाहन्तयाभासते स्फुरति। अचलत्वेन संतिष्ठतः शिवस्य सर्वव्यापित्वात्स्वशक्तिः सर्वगतापि केनापि प्रकारेण स्पन्दमाना नित्यशः॥६॥
Sa paramaśivaḥ prakāśātmakaśivatvena ca vimarśātmakaśaktitvena cārthādahantayā pūrṇāhantayābhāsate sphurati| Acalatvena saṃtiṣṭhataḥ śivasya sarvavyāpitvātsvaśaktiḥ sarvagatāpi kenāpi prakāreṇa spandamānā nityaśaḥ||6||
Él (saḥ), Paramaśiva (parama-śivaḥ), aparece (ābhāsate), brilla (sphurati), como Śiva (śivatvena), que es Luz (prakāśa-ātmaka), y (ca… ca) como Śakti (śaktitvena), que es Conciencia de esta Luz (vimarśa-ātmaka), a saber (arthāt), como Aham (ahantayā), la perfecta conciencia del Yo (pūrṇa-ahantayā). Pese a que Śiva no se mueve (acalatvena saṃtiṣṭhataḥ śivasya) ya que es omnipresente (sarvavyāpitvāt), Su propia Śakti (sva-śaktiḥ), aunque Ella está también en todas partes (sarvagatā api), de algún modo (kena api prakāreṇa) vibra (spandamānā) perpetuamente (nityaśaḥ)||6||
Él, Paramaśiva, aparece, brilla, como Śiva, que es Luz, y como Śakti, que es Conciencia de esta Luz, a saber, como Aham, la perfecta conciencia del Yo. Pese a que Śiva no se mueve ya que es omnipresente, Su propia Śakti, aunque Ella está también en todas partes, de algún modo vibra perpetuamente.
शिवोऽत्युत्तमवस्तुतया प्रथमतत्त्वे वसति परमशिवश्च शिवतत्त्वादिषट्त्रिंशतत्त्वपर्यन्तसर्वपदार्थमयः स्थित इति द्वयोः पारिभाषिकविशेषः॥७॥
Śivo’tyuttamavastutayā prathamatattve vasati paramaśivaśca śivatattvādiṣaṭtriṁśatattvaparyantasarvapadārthamayaḥ sthita iti dvayoḥ pāribhāṣikaviśeṣaḥ||7||
La diferencia ‘técnica’ (iti… pāribhāṣika-viśeṣaḥ) entre Śiva y Paramaśiva –lit. entre los dos– (dvayoḥ) (es) que el primero –lit. Śiva– (śivaḥ) reside (vasati) en la primera categoría (prathama-tattve) como la Realidad trascendente (atyuttama-vastutayā), en tanto que (ca) el segundo –lit. Paramaśiva– (parama-śivaḥ) es (sthitaḥ) inmanente (mayaḥ) en todas (sarva) las categorías (pada-artha), desde el Śivatattva (śiva-tattva-ādi) hasta la trigésima sexta (ṣaṭtriṁśa-tattva-paryanta).
La diferencia ‘técnica’ entre Śiva y Paramaśiva es que el primero reside en la primera categoría como la Realidad trascendente, en tanto que el segundo es inmanente en todas las categorías, desde el Śivatattva hasta la trigésima sexta.
शिवोऽत्युत्तमवस्तुतया विश्वोत्तीर्णवस्तुत्वेन प्रथमतत्त्व आद्यपदार्थे वसति तिष्ठति परमशिवश्च शिवतत्त्वादिषट्त्रिंशतत्त्वपर्यन्तसर्वपदार्थमयस्त्रिकेण यथाव्याख्यातं षट्त्रिंशत्तत्त्वसमूहे स्थित इति द्वयोः पारिभाषिकविशेषः साङ्केतिकभिन्नत्वम्। अनुत्तरश्रेया अनुत्तरमूर्तिः परमेश्वर इत्यादयश्च चिच्छङ्करः शम्भुरित्यादयश्चैव परमशिवस्य शिवस्य च पौर्वापर्येण नामान्यन्ये॥७॥
Śivo’tyuttamavastutayā viśvottīrṇavastutvena prathamatattva ādyapadārthe vasati tiṣṭhati paramaśivaśca śivatattvādiṣaṭtriṁśatattvaparyantasarvapadārthamayastrikeṇa yathāvyākhyātaṁ ṣaṭtriṁśattattvasamūhe sthita iti dvayoḥ pāribhāṣikaviśeṣaḥ sāṅketikabhinnatvam| Anuttaraśreyā anuttaramūrtiḥ parameśvara ityādayaśca cicchaṅkaraḥ śambhurityādayaścaiva paramaśivasya śivasya ca paurvāparyeṇa nāmānyanye||7||
La diferencia ‘técnica’ (iti… pāribhāṣika-viśeṣaḥ sāṅketika-bhinnatvam) entre Śiva y Paramaśiva –lit. entre los dos– (dvayoḥ) (es) que el primero –lit. Śiva– (śivaḥ) reside (vasati) (o) mora (tiṣṭhati) como la Realidad trascendente (atyuttama-vastutayā) —como la Realidad (vastutvena) (que existe) más allá del universo (viśva-uttīrṇa)— en la primera categoría (prathama-tattve) —en el principio (pada-arthe) que está al inicio (ādya)—, mientras que (ca) el segundo –lit. Paramaśiva– (parama-śivaḥ) es (sthitaḥ) inmanente (mayaḥ) en todas (sarva) las categorías (pada-artha) desde el Śivatattva (śiva-tattva-ādi) hasta la trigésima sexta (ṣaṭtriṁśa-tattva-paryanta), (en otras palabras,) en el conjunto (samūhe) de treinta y seis (ṣaṭtriṁśat) principios (tattva) como (yathā) lo explica (vyākhyātam) el Trika (trikeṇa). ‘El muy excelente Anuttara (anuttara-śreyāḥ), Éste cuya forma es Anuttara (anuttara-mūrtiḥ), el Señor Supremo (parama-īśvaraḥ)‘, etc. (iti-ādayaḥ) y (ca… ca eva) ‘Conciencia (cit), Śaṅkara (śaṅkaraḥ), Śambhu (śambhuḥ)‘, etc. (iti-ādayaḥ) (son) otros (anye) nombres (nāmāni) de Paramaśiva (parama-śivasya) y (ca) Śiva (śivasya), respectivamente (paurvāparyeṇa)||7||
La diferencia ‘técnica’ entre Śiva y Paramaśiva –lit. entre los dos– (es) que el primero –lit. Śiva– reside (o) mora como la Realidad trascendente —como la Realidad (que existe) más allá del universo— en la primera categoría —en el principio que está al inicio—, mientras que el segundo –lit. Paramaśiva– es inmanente en todas las categorías desde el Śivatattva hasta la trigésima sexta, (en otras palabras,) en el conjunto de treinta y seis principios como lo explica el Trika. ‘El muy excelente Anuttara, Éste cuya forma es Anuttara, el Señor Supremo’, etc. y ‘Conciencia, Śaṅkara, Śambhu’, etc. (son) otros nombres de Paramaśiva y Śiva, respectivamente.
परमशिवस्य प्रधानलक्षणं स्वातन्त्र्यम्॥८॥
Paramaśivasya pradhānalakṣaṇaṁ svātantryam||8||
La principal característica (pradhāna-lakṣaṇam) de Paramaśiva (parama-śivasya) (es) Svātantrya –Libertad Absoluta– (svātantryam).
La principal característica de Paramaśiva es Svātantrya (Libertad Absoluta).
परमशिवस्यानुत्तरश्रेयसः प्रधानलक्षणं मुख्यचिह्नं स्वातन्त्र्यं स्वाच्छन्द्यम्। स एकोऽपि स्वस्वातन्त्र्यशक्तितोऽर्थात्स्वात्मनश्च स्वात्मना च स्वात्मनि चागण्यप्राणिसङ्कीर्णसदाशिवादिकालाग्निपर्यन्ताष्टादशाधिकशतभुवनसन्दोहं सन्निधापयति॥८॥
Paramaśivasyānuttaraśreyasaḥ pradhānalakṣaṇaṁ mukhyacihnaṁ svātantryaṁ svācchandyam| Sa eko’pi svasvātantryaśaktito’rthātsvātmanaśca svātmanā ca svātmani cāgaṇyaprāṇisaṅkīrṇasadāśivādikālāgniparyantāṣṭādaśādhikaśatabhuvanasandohaṁ sannidhāpayati||8||
La principal característica (pradhāna-lakṣaṇam) —la marca principal (mukhya-cihnam)— de Paramaśiva o el muy excelente Anuttara (parama-śivasya anuttara-śreyasaḥ) (es) Svātantrya o Libertad Absoluta (svātantryam svācchandyam). Aunque (api) Él (saḥ) (es) uno (ekaḥ), a través de Su propio Poder de Libertad Absoluta (sva-svātantrya-śaktitaḥ) —es decir (arthāt), desde Su Ser (sva-ātmanaḥ), mediante Su Ser (sva-ātmanā) y (ca… ca… ca) en Su Ser (sva-ātmani)—, manifiesta (sannidhāpayati) la totalidad (sandoham) de ciento dieciocho (aṣṭādaśa-adhika-śata) mundos (bhuvana), desde Sadāśiva (sadāśiva-ādi) hasta Kālāgni (kālāgni-paryanta), los cuales están atestados de (saṅkīrṇa) incontables (agaṇya) criaturas vivientes (prāṇi)||8||
La principal característica —la marca principal— de Paramaśiva o el muy excelente Anuttara (es) Svātantrya o Libertad Absoluta. Aunque Él (es) uno, a través de Su propio Poder de Libertad Absoluta —es decir, desde Su Ser, mediante Su Ser y en Su Ser—, manifiesta la totalidad de ciento dieciocho mundos, desde Sadāśiva hasta Kālāgni, los cuales están atestados de incontables criaturas vivientes.
स निःशेषस्वतन्त्रः परनिरपेक्षत्वात्॥९॥
Sa niḥśeṣasvatantraḥ paranirapekṣatvāt||9||
Él (saḥ) (es) totalmente Libre (niḥśeṣa-svatantraḥ) pues no depende de otro (para-nirapekṣatvāt).
Él es totalmente Libre pues no depende de otro.
स निःशेषस्वतन्त्रः सम्यक्स्वच्छन्दः परनिरपेक्षत्वादन्यानधीनत्वात्। सर्वज्ञत्वसर्वकर्तृत्वादिशक्तयोऽप्यन्यत्र दृश्यन्ते तत्स्वातन्त्र्यं पुनस्तत्रैव बुध्यते॥९॥
Sa niḥśeṣasvatantraḥ samyaksvacchandaḥ paranirapekṣatvādanyānadhīnatvāt| Sarvajñatvasarvakartṛtvādiśaktayo’pyanyatra dṛśyante tatsvātantryaṁ punastatraiva budhyate||9||
Él (saḥ) (es) totalmente Libre (niḥśeṣa-svatantraḥ) —completamente Independiente (samyak-svacchandaḥ)— porque no depende de otro (para-nirapekṣatvāt) —porque es independiente de otros (anya-anadhīnatvāt)—. Inclusive (api) a poderes (śaktayaḥ) (tales como) omnisciencia (sarvajñatva), omnipotencia (sarvakartṛtva), etc. (ādi) se los ve (dṛśyante) en otra parte (anyatra), pero (punar) a Su Libertad Absoluta (tad-svātantryam) se la percibe (budhyate) solamente (eva) en Él (tatra)||9||
Él (es) totalmente Libre —completamente Independiente— porque no depende de otro —porque es independiente de otros—. Inclusive a poderes (tales como) omnisciencia, omnipotencia, etc. se los ve en otra parte, pero a Su Libertad Absoluta se la percibe solamente en Él.
शेषाणां भूतानां तदाश्रयोऽस्ति तेषां वृत्तये॥१०॥
Śeṣāṇāṁ bhūtānāṁ tadāśrayo’sti teṣāṁ vṛttaye||10||
El resto de los seres (śeṣāṇām bhūtānām) dependen de Él (tad-āśrayaḥ asti) para su existencia (teṣām vṛttaye) –p. ej. cuando dicen ‘yo soy humano’, le piden prestado a Él el ‘yo soy’–.
El resto de los seres dependen de Él para su existencia (p. ej. cuando dicen ‘yo soy humano’, le piden prestado a Él el ‘yo soy’).
शेषाणां भूतानां प्राणीणां तदाश्रयस्तदपेक्षास्ति भवति तेषां वृत्तये सत्तायै। तथाहि यदा मानुषोऽहमिति वा सुरोऽहमिति वासुरोऽहमिति वा तैरुक्तस्ते तस्मायहंविमर्शं धारयन्ति॥१०॥
Śeṣāṇāṁ bhūtānāṁ prāṇīṇāṁ tadāśrayastadapekṣāsti bhavati teṣāṁ vṛttaye sattāyai| Tathāhi yadā mānuṣo’hamiti vā suro’hamiti vāsuro’hamiti vā tairuktaste tasmāyahaṁvimarśaṁ dhārayanti||10||
El resto de los seres (śeṣāṇām bhūtānām prāṇīṇām) dependen de Él (tad-āśrayaḥ tad-apekṣā asti bhavati) para su existencia (teṣām vṛttaye sattāyai). Por ejemplo (tathāhi), cuando (yadā) ellos dicen (taiḥ uktaḥ) ‘Soy un ser humano’ (mānuṣaḥ aham iti) o (vā… vā) ‘Soy un dios’ (suraḥ aham iti) o (vā) ‘Soy un demonio’ (asuraḥ aham iti), le deben (te… dhārayanti) (su) conciencia del yo (aham-vimarśam) a Él (tasmai)||10||
El resto de los seres dependen de Él para su existencia. Por ejemplo, cuando ellos dicen ‘Soy un ser humano’ o ‘Soy un dios’ o ‘Soy un demonio’, le deben (su) conciencia del yo a Él.
तत्स्वातन्त्र्यस्यान्यन्नाम शक्तिः॥११॥
Tatsvātantryasyānyannāma śaktiḥ||11||
Otro (anyat) nombre (nāma) para Su Libertad (tad-svātantryasya) (es) Śakti –Su Poder– (śaktiḥ).
Otro nombre para Su Libertad es Śakti (Su Poder).
तत्स्वातन्त्र्यस्य तत्स्वाच्छन्द्यस्यान्यन्नामाभिधान्तरं शक्तिर्विमर्शः। शक्तिर्देवीयं चैतन्यं परावाक्परमात्मनो मुख्यमैश्वर्यं कर्तृत्वं स्फुरत्ता सार इत्यादयः सञ्ज्ञाभिः शैवागमेषु कथ्यते॥११॥
Tatsvātantryasya tatsvācchandyasyānyannāmābhidhāntaraṁ śaktirvimarśaḥ| Śaktirdevīyaṁ caitanyaṁ parāvākparamātmano mukhyamaiśvaryaṁ kartṛtvaṁ sphurattā sāra ityādayaḥ sañjñābhiḥ śaivāgameṣu kathyate||11||
Otro (anyat) nombre (nāma) —otra (antaram) denominación (abhidhā)— para Su Libertad o Independencia (tad-svātantryasya tad-svācchandyasya) (es) Śakti (śaktiḥ) (o) Conciencia de Su Luz (vimarśaḥ). Esta (iyam) Śakti (śaktiḥ), la Diosa (devī), es mencionada (kathyate) en las escrituras reveladas del Shaivismo (śaiva-āgameṣu) por medio de los epítetos (sañjñābhiḥ): ‘Conciencia en Absoluta Libertad (caitanyam), Habla Suprema (parāvāk), Principal Supremacía (mukhyam aiśvaryam) del Ser Supremo (parama-ātmanaḥ), Estado de Ser un Hacedor o Realizador (kartṛtvam), Destellando Conciencia (sphurattā), Esencia (sāraḥ)‘, y así sucesivamente (iti-ādayaḥ)||11||
Otro nombre —otra denominación— para Su Libertad o Independencia (es) Śakti (o) Conciencia de Su Luz. Esta Śakti, la Diosa, es mencionada en las escrituras reveladas del Shaivismo por medio de los epítetos: ‘Conciencia en Absoluta Libertad, Habla Suprema, Principal Supremacía del Ser Supremo, Estado de Ser un Hacedor o Realizador, Destellante Conciencia, Esencia’, y así sucesivamente.
तच्छक्तेरन्यन्नाम स्पन्दः॥१२॥
Tacchakteranyannāma spandaḥ||12||
Otro (anyat) nombre (nāma) para Su Śakti (tad-śakteḥ) (es) Spanda –la divina Vibración o Pulsación– (spandaḥ).
Otro nombre para Su Śakti es Spanda (la divina Vibración o Pulsación).
तच्छक्तेस्तत्स्वातन्त्र्यस्यान्यन्नामाभिधानान्तरं स्पन्दः स्फुरणम्। इह विश्वमखिलं प्रमातृप्रमाणप्रमेयत्रयोपेतं षडध्ववाच्यांशनिर्दिष्तकलातत्त्वभुवननिचितं स्पन्दतत्त्वादस्मात्करणेश्वर्यादिदेवताधाम्नो नान्यत्किमप्यस्ति॥१२॥
Tacchaktestatsvātantryasyānyannāmābhidhānāntaraṁ spandaḥ sphuraṇam| Iha viśvamakhilaṁ pramātṛpramāṇaprameyatrayopetaṁ ṣaḍadhvavācyāṁśanirdiṣtakalātattvabhuvananicitaṁ spandatattvādasmātkaraṇeśvaryādidevatādhāmno nānyatkimapyasti||12||
Otro (anyat) nombre (nāma) —otra (antaram) denominación (abhidhāna)— para Su Śakti o Libertad (tad-śakteḥ tad-svātantryasya) (es) Spanda (spandaḥ) (o Suprema) Vibración (sphuraṇam). Aquí (iha), el universo (viśvam) entero (akhilam) dotado de (upetam) la tríada de (traya) conocedor (pramātṛ), conocimiento/medios de conocimiento (pramāṇa) (y) objeto conocible (prameya), (y) lleno de (nicitam) poderes primigenios (kalā), categorías (tattva) (y) mundos (bhuvana) indicados como (nirdiṣta) la porción (aṁśa) vācya (vācya) de los seis cursos (ṣaṭ-adhva) –como el lado objetivo de toda la manifestación universal– no es nada más que (na anyat kim api asti) este (asmāt) principio del Spanda (spanda-tattvāt), el cual es la morada (dhāmnaḥ) de las deidades (devatā) que comienzan con (ādi) las diosas de los sentidos (karaṇa-īśvarī)||12||
Otro nombre —otra denominación— para Su Śakti o Libertad (es) Spanda (o Suprema) Vibración. Aquí, el universo entero dotado de la tríada de conocedor, conocimiento/medios de conocimiento (y) objeto conocible, (y) lleno de poderes primigenios, categorías (y) mundos indicados como la porción vācya de los seis cursos –como el lado objetivo de toda la manifestación universal– no es nada más que este principio del Spanda, el cual es la morada de las deidades que comienzan con las diosas de los sentidos.
सर्वथा समदर्शी महेश्वरस्तस्य न कुत्रापि भेदानुपलब्धित्वात्॥१३॥
Sarvathā samadarśī maheśvarastasya na kutrāpi bhedānupalabdhitvāt||13||
El Gran Señor (mahā-īśvaraḥ) (es) absolutamente (sarvathā) imparcial (samadarśī) al no ver Él (tasya… anupalabdhitvāt) ninguna diferencia (bheda) en ninguna parte (na kutrāpi).
El Gran Señor es absolutamente imparcial al no ver Él ninguna diferencia en ninguna parte.
सर्वथा साकल्येन समदर्श्यपक्षपाती महेश्वरः परमशिवस्तस्य न कुत्रापि भेदोपलब्धित्वाद्द्वैधानुभवत्वात्। सर्वासां दैहिकमानसक्रियायाः साक्षित्वेन पारमितबोधत्वेनोदासीनवदेवमधुनैवान्तरिव देशकालातीतत्वात्स स्वात्मविभवसमाविष्टस्तिष्ठति॥१३॥
Sarvathā sākalyena samadarśyapakṣapātī maheśvaraḥ paramaśivastasya na kutrāpi bhedopalabdhitvāddvaidhānubhavatvāt| Sarvāsāṁ daihikamānasakriyāyāḥ sākṣitvena pāramitabodhatvenodāsīnavadevamadhunaivāntariva deśakālātītatvātsa svātmavibhavasamāviṣṭastiṣṭhati||13||
El Gran Señor (mahā-īśvaraḥ) —Paramaśiva (parama-śivaḥ)— (es) absolutamente (sarvathā) —totalmente (sākalyena)— imparcial (samadarśī apakṣapātī) al no ver Él (tasya na… upalabdhitvāt) —al no experimentar Él (tasya na… anubhavatvāt)— ninguna diferencia (bheda) (o) dualidad (dvaidha) en ninguna parte (kutra api). Él (saḥ) permanece (tiṣṭhati) de esta manera (evam) absorbido (samāviṣṭaḥ) internamente (antar) ahora mismo (adhunā eva), por así decir (iva) —puesto que Él está más allá de espacio y tiempo (deśa-kāla-atītatvāt)—, en la Gloria (vibhava) de Su propio Ser (sva-ātma), como neutral (udāsīna-vat), como Conciencia trascendental (pāramita-bodhatvena), como Testigo (sākṣitvena) de todas las actividades (sarvāsām… kriyāyāḥ) que atañen a cuerpo y mente (daihika-mānasa)||13||
El Gran Señor —Paramaśiva— (es) absolutamente —totalmente— imparcial al no ver Él —al no experimentar Él— ninguna diferencia (o) dualidad en ninguna parte. Él permanece de esta manera absorbido internamente ahora mismo, por así decir —puesto que Él está más allá de espacio y tiempo—, en la Gloria de Su propio Ser, como neutral, como Conciencia trascendental, como Testigo de todas las actividades que atañen a cuerpo y mente.
तस्य न धर्मवंशस्थित्यादिविशेषो विद्यते सर्वत्र नित्यकालमेकरूपात्मत्वात्॥१४॥
Tasya na dharmavaṁśasthityādiviśeṣo vidyate sarvatra nityakālamekarūpātmatvāt||14||
Para Él (tasya) no hay ninguna (na… vidyate) diferencia (viśeṣaḥ) de credo (dharma), raza (vaṁśa), estatus social (sthiti) y así sucesivamente (ādi), porque Él es el mismo Ser (tasya… ekarūpa-ātmatvāt) en todo tiempo y lugar (sarvatra nityakālam).
Para Él no hay ninguna diferencia de credo, raza, estatus social y así sucesivamente, porque Él es el mismo Ser en todo tiempo y lugar.
तस्य न धर्मवंशस्थित्यादिविशेषो स्वीकृतमतान्वयावस्थानाद्यविभेदो विद्यतेऽस्ति सर्वत्र सर्वतो नित्यकालं सर्वकालमेकरूपात्मत्वान्निर्विशेषात्मत्वात्। इह ग्राहकग्रहणग्राह्यात्मके विश्वेऽस्मिन्यत् सर्वदेशीयसर्वकालीनरूप एकात्मा केवलं भिन्नप्रभावस्थासमन्वितनानाभूतत्वेनात्मानमनुभवांस्ततो धर्मवंशस्थित्यादित्वेन भासमानो भेदः परमेश्वरस्यास्यैव दिव्यलीलामात्रोऽसंशयम्॥१४॥
Tasya na dharmavaṁśasthityādiviśeṣo svīkṛtamatānvayāvasthānādyavibhedo vidyate’sti sarvatra sarvato nityakālaṁ sarvakālamekarūpātmatvānnirviśeṣātmatvāt| Iha grāhakagrahaṇagrāhyātmake viśve’sminyat sarvadeśīyasarvakālīnarūpa ekātmā kevalaṁ bhinnaprabhāvasthāsamanvitanānābhūtatvenātmānamanubhavāṁstato dharmavaṁśasthityāditvena bhāsamāno bhedaḥ parameśvarasyāsyaiva divyalīlāmātro’saṁśayam||14||
Para Él (tasya) no hay ninguna (na… vidyate asti) diferencia (viśeṣaḥ) de credo (dharma), raza (vaṁśa), estatus social (sthiti) y así sucesivamente (ādi) —(o sea, no hay ninguna) distinción (vibhedaḥ) de creencia religiosa adoptada (svīkṛta-mata), grupo étnico (anvaya), posición en la vida (avasthāna), etc. (ādya)— porque Él es el mismo Ser (ekarūpa-ātmatvāt) en todo tiempo y lugar (sarvatra… nityakālam) —ya que Él es el idéntico Ser (nirviśeṣa-ātmatvāt) en todo lugar y en todo momento (sarvatas… sarvakālam)—. Puesto que (yad) aquí (iha) —en este universo compuesto de sujetos, percepciones/medios de percepción y objetos (grāhaka-grahaṇa-grāhya-ātmake viśve asmin)— sólo (kevalam) un único Ser omnipresente y eterno (sarvadeśīya-sarvakālīna-rūpaḥ eka-ātmā) se experimenta a Sí Mismo (ātmānam anubhavān) como múltiples seres (nānā-bhūtatvena) munidos de (samanvita) diferentes (bhinna) grados (avasthā) de radiancia (prabhā), por lo tanto (tatas) la dualidad (bhedaḥ) que aparece (bhāsamānaḥ) como credos, razas, estatus social, etc. (dharma-vaṁśa-sthiti-āditvena) (es) indudablemente (asaṁśayam) un mero (mātraḥ) Pasatiempo (līlā) divino (divya) de este mismísimo Señor Supremo (parama-īśvarasya asya eva)||14||
Para Él no hay ninguna diferencia de credo, raza, estatus social y así sucesivamente —(o sea, no hay ninguna) distinción de creencia religiosa adoptada, grupo étnico, posición en la vida, etc.— porque Él es el mismo Ser en todo tiempo y lugar —ya que Él es el idéntico Ser en todo lugar y en todo momento—. Puesto que aquí —en este universo compuesto de sujetos, percepciones/medios de percepción y objetos— sólo un único Ser omnipresente y eterno se experimenta a Sí Mismo como múltiples seres munidos de diferentes grados de radiancia, por lo tanto la dualidad que aparece como credos, razas, estatus social, etc. (es) indudablemente un mero Pasatiempo divino de este mismísimo Señor Supremo.
परभैरवयोगे स्वतन्निसर्गैकत्वस्योपलब्धिरुत्तमार्थः॥१५॥
Parabhairavayoge svatannisargaikatvasyopalabdhiruttamārthaḥ||15||
En Parabhairavayoga (parabhairavayoge), la Meta (arthaḥ) final (uttama) (es) darse cuenta (upalabdhiḥ) de la propia unidad inherente con Él (sva-tad-nisarga-ekatvasya).
En Parabhairavayoga, la Meta final (es) darse cuenta de la propia unidad inherente con Él.
परभैरवयोगे मद्योगे स्वतन्निसर्गैकत्वस्य स्वस्य तदकृत्रिमैक्यस्योपलब्धिर्ग्रहणमुत्तमार्थोऽवसानभूमिः। यः खलु वक्ष्यमाणाणवमलरूपात्मन्यस्ताख्यात्याच्छादितः परमशिवसहजाभेदोऽयं परभैरवयोगपरमार्थाधिगमार्थाय निःशेषेण प्रकाशितव्यः॥१५॥
Parabhairavayoge madyoge svatannisargaikatvasya svasya tadakṛtrimaikyasyopalabdhirgrahaṇamuttamārtho’vasānabhūmiḥ| Yaḥ khalu vakṣyamāṇāṇavamalarūpātmanyastākhyātyācchāditaḥ paramaśivasahajābhedo’yaṁ parabhairavayogaparamārthādhigamārthāya niḥśeṣeṇa prakāśitavyaḥ||15||
En Parabhairavayoga (parabhairavayoge) —en mi Yoga (mad-yoge)—, la Meta (arthaḥ) final (uttama), (es decir,) la Etapa final (avasāna-bhūmiḥ), (es) darse cuenta (upalabdhiḥ) de la propia unidad inherente con Él (sva-tad-nisarga-ekatvasya), (a saber, es) la percepción (grahaṇam) de la propia y natural unidad con Él (svasya tad-akṛtrima-aikyasya). Esta (ayam) unidad (abhedaḥ) innata (sahaja) con Paramaśiva (parama-śiva), la cual (yaḥ) está ciertamente cubierta (khalu… ācchāditaḥ) por autoimpuesta (ātma-nyasta) ignorancia primordial (akhyāti) en la forma del (rūpa) Āṇavamala (āṇava-mala) que se describirá posteriormente (vakṣyamāṇa), debe revelarse por completo (niḥśeṣeṇa prakāśitavyaḥ) para así (arthāya) alcanzar (adhigama) la Meta (artha) suprema (parama) en Parabhairavayoga (parabhairavayoga)||15||
En Parabhairavayoga —en mi Yoga—, la Meta final, (es decir,) la Etapa final, (es) darse cuenta de la propia unidad inherente con Él, (a saber, es) la percepción de la propia y natural unidad con Él. Esta unidad innata con Paramaśiva, la cual está ciertamente cubierta por autoimpuesta ignorancia primordial en la forma del Āṇavamala que se describirá posteriormente, debe revelarse por completo para así alcanzar la Meta suprema en Parabhairavayoga.
तदुपलब्धिः केवलं तदनुग्रहेणैवागन्तुं शक्यते॥१६॥
Tadupalabdhiḥ kevalaṁ tadanugraheṇaivāgantuṁ śakyate||16||
Ese darse cuenta (tad-upalabdhiḥ) puede sólo venir (kevalam… āgantum śakyate) a través de Su dispensación –también denominada ‘Śaktipāta’ o ‘Descenso de Poder’– (tad-anugraheṇa eva).
Ese darse cuenta puede sólo venir a través de Su dispensación (también denominada ‘Śaktipāta’ o ‘Descenso de Poder’).
तदुपलब्धिर्ग्रहणं केवलं तदनुग्रहेणैव स्वप्रसादेनैवागन्तुमायातुं शक्यते। तद्दयया केवलमर्थात्तच्छक्तिपातमात्रेणैव नरो येन विशालजगत्यस्मिनल्पिष्ठकणगतावप्यभिज्ञेन महेश्वरेण तेजस्विविश्वाधीश्वरेण निजनित्यैकत्वोपलब्ध्यात्मकभीषणकार्यं समापने क्षमः॥१६॥
Tadupalabdhirgrahaṇaṁ kevalaṁ tadanugraheṇaiva svaprasādenaivāgantumāyātuṁ śakyate| Taddayayā kevalamarthāttacchaktipātamātreṇaiva naro yena viśālajagatyasminalpiṣṭhakaṇagatāvapyabhijñena maheśvareṇa tejasviviśvādhīśvareṇa nijanityaikatvopalabdhyātmakabhīṣaṇakāryaṁ samāpane kṣamaḥ||16||
Ese darse cuenta (o) percepción (tad-upalabdhiḥ grahaṇam) puede sólo venir (kevalaṁ… āgantum āyātum śakyate) a través de Su dispensación (tad-anugraheṇa eva) —a través de Su favor (sva-prasādena eva)—. Por medio de Su compasión (tad-dayayā) únicamente (kevalam), es decir (arthāt), a través del descenso de Su Poder únicamente (tad-śakti-pāta-mātreṇa eva), un individuo limitado (naraḥ) es capaz de (kṣamaḥ) completar (samāpane) la formidable (bhīṣaṇa) tarea (kāryam) de darse cuenta de (upalabdhi-ātmaka) su (nija) eterna (nitya) unidad (ekatva) con el magnífico (tejasvi) Soberano (adhīśvareṇa) de todo (viśvā), con el Gran Señor (mahā-īśvareṇa) que es consciente de (yena… abhijñena) inclusive (api) el movimiento (gatau) de la partícula (kaṇa) más pequeña (alpiṣṭha) en este vasto universo (viśāla-jagati asmin)||16||
Ese darse cuenta (o) percepción puede sólo venir a través de Su dispensación —a través de Su favor—. Por medio de Su compasión únicamente, es decir, a través del descenso de Su Poder únicamente, un individuo limitado es capaz de completar la formidable tarea de darse cuenta de su eterna unidad con el magnífico Soberano de todo, con el Gran Señor que es consciente de inclusive el movimiento de la partícula más pequeña en este vasto universo.
न कश्चिदभ्यासो जनाय तदुपलब्धिं दातुं कल्पोऽभ्यासिनोऽसमर्थत्वात्॥१७॥
Na kaścidabhyāso janāya tadupalabdhiṁ dātuṁ kalpo’bhyāsino’samarthatvāt||17||
Ninguna (na kaścid) práctica espiritual (abhyāsaḥ) es efectiva (kalpaḥ) con relación a darle (dātum) ese darse cuenta (tad-upalabdhim) a una persona (janāya), porque el que practica es ‘asamartha’ o incapacitado (abhyāsinaḥ asamarthatvāt).
Ninguna práctica espiritual es efectiva con relación a darle ese darse cuenta a una persona, porque el que practica es ‘asamartha’ o incapacitado.
न कश्चिदभ्यासो ध्यानस्वाध्यायजपादिमयो जनाय नराय तदुपलब्धिं तत्ख्यातिं दातुं कल्पः क्षमोऽभ्यासिनोऽसमर्थत्वादक्षमत्वात्। यत्पूर्णत्वानुभवापेक्षया तदत्यन्ताशक्तिविषयमेतन्नरमुख्यासामर्थ्यं तत् तद्दुर्गत्यतिरिक्तभारपूर्वकमधिकरपरिमिततावशिष्टदीर्घावलिमुत्थापयति॥१७॥
Na kaścidabhyāso dhyānasvādhyāyajapādimayo janāya narāya tadupalabdhiṁ tatkhyātiṁ dātuṁ kalpaḥ kṣamo’bhyāsino’samarthatvādakṣamatvāt| Yatpūrṇatvānubhavāpekṣayā tadatyantāśaktiviṣayametannaramukhyāsāmarthyaṁ tat taddurgatyatiriktabhārapūrvakamadhikaraparimitatāvaśiṣṭadīrghāvalimutthāpayati||17||
Ninguna (na kaścid) práctica espiritual (abhyāsaḥ) tal como meditación, recitación de textos sagrados, murmuración de un mantra, etc. (dhyāna-svādhyāya-japa-ādi-mayaḥ) es efectiva o competente (kalpaḥ… kṣamaḥ) con relación a darle (dātum) ese darse cuenta o percepción (tad-upalabdhim tad-khyātim) a una persona (janāya) —a un individuo limitado (narāya)—, porque el que practica es ‘asamartha’ o incapacitado/incapaz (abhyāsinaḥ asamarthatvāt akṣamatvāt). La principal incapacidad de este individuo limitado (etad-nara-mukhya-asāmarthyam tad), la cual tiene que ver con (yad… viṣayam) su absoluta (tad-atyanta) impotencia (aśakti) en lo referente a (apekṣayā) experimentar (anubhava) Plenitud (pūrṇatva), despierta (utthāpayati) a la remanente y larga serie de limitaciones adicionales (adhikara-parimitatā-avaśiṣṭa-dīrgha-āvalim) acompañadas por (pūrvakam) su carga extra de miseria (tad-durgati-atirikta-bhāra)||17||
Ninguna práctica espiritual tal como meditación, recitación de textos sagrados, murmuración de un mantra, etc. es efectiva o competente con relación a darle ese darse cuenta o percepción a una persona —a un individuo limitado—, porque el que practica es ‘asamartha’ o incapacitado/incapaz. La principal incapacidad de este individuo limitado, la cual tiene que ver con su absoluta impotencia en lo referente a experimentar Plenitud, despierta a la remanente y larga serie de limitaciones adicionales acompañadas por su carga extra de miseria.
कस्मिंश्चिच्छिष्यानां व्यापारायाभ्यासः केवलम्॥१८॥
Kasmiṁścicchiṣyānāṁ vyāpārāyābhyāsaḥ kevalam||18||
La(s) práctica(s) espirituale(s) (abhyāsaḥ) sirven únicamente al propósito de mantener a los discípulos ocupados (śiṣyānāṁ vyāpārāya… kevalam) con algo (kasmin-cid).
Las prácticas espirituales sirven únicamente al propósito de mantener a los discípulos ocupados con algo.
कस्मिंश्चित्कस्मिनपि कार्ये शिष्यानां छात्राणां व्यापाराय व्यग्रत्वायाभ्यासो ध्यानप्राणायामासनादिरूपं केवलम्। शिष्यस्य दिनं स्वगुरुप्रचोदिताभ्याससङ्कुलं तस्याधिकदुःखावहसापेक्षक्रियापूर्वनिरर्थकविकल्पाविक्षितदशार्थे॥१८॥
Kasmiṁścitkasminapi kārye śiṣyānāṁ chātrāṇāṁ vyāpārāya vyagratvāyābhyāso dhyānaprāṇāyāmāsanādirūpaṁ kevalam| Śiṣyasya dinaṁ svagurupracoditābhyāsasaṅkulaṁ tasyādhikaduḥkhāvahasāpekṣakriyāpūrvanirarthakavikalpāvikṣitadaśārthe||18||
La(s) práctica(s) espiritual(es) (abhyāsaḥ) tales como meditación, control del aliento, posturas, etc. (dhyāna-prāṇāyāma-āsana-ādi-rūpam) sirven únicamente al propósito de mantener a los discípulos ocupados (śiṣyānām chātrāṇām vyāpārāya vyagratvāya… kevalam) con algo (kasmin-cid), (o sea,) con alguna actividad (kasmin-api kārye). El día (dinam) del discípulo (śiṣyasya) está lleno de (saṅkulam) prácticas espirituales (abhyāsa) prescriptas (pracodita) por su (sva) Guru (guru) para que él no se distraiga (tasya… avikṣita-daśā-arthe) con pensamientos (vikalpa) inútiles (nirarthaka) acompañados de (pūrva) sus respectivas (sāpekṣa) actividades (kriyā) que conducen a (āvaha) dolor (duḥkha) adicional (adhika)||18||
La(s) práctica(s) espiritual(es) tales como meditación, control del aliento, posturas, etc. sirven únicamente al propósito de mantener a los discípulos ocupados con algo, (o sea,) con alguna actividad. El día del discípulo está lleno de prácticas espirituales prescriptas por su Guru para que él no se distraiga con pensamientos inútiles acompañados de sus respectivas actividades que conducen a dolor adicional.
स्वस्थानप्रत्यावृत्त्यभिधेयस्य तीव्रप्रसरस्य सहनाय शान्तिकरवदप्यभ्यासः॥१९॥
Svasthānapratyāvṛttyabhidheyasya tīvraprasarasya sahanāya śāntikaravadapyabhyāsaḥ||19||
La(s) práctica(s) espiritual(es) (abhyāsaḥ) actúan también como sedantes (śāntikara-vat api) para tolerar (sahanāya) el intenso proceso (tīvra-prasarasya) de ‘regreso a Casa’ –o sea, darse cuenta de la propia identidad (svasthāna-pratyāvṛtti-abhidheyasya).
Las prácticas espirituales actúan también como sedantes para tolerar el intenso proceso de ‘regreso a Casa’ (o sea, darse cuenta de la propia identidad).
स्वस्थानप्रत्यावृत्त्यभिधेयस्य स्वात्मानं प्रत्यागमनाख्यस्य तीव्रप्रसरस्य तिग्मप्रयाणस्य सहनाय मर्षणाय शान्तिकरवच्छान्तिदनिर्विशेषमप्यभ्यासः। अभ्यासं कुर्वाणः शिष्योऽन्तरदर्शनतत्तद्लोकगमननादादीञ्च्छ्रद्धाविरहग्लानि-सर्वव्यञ्जनोच्छेतॄन्बहुविधान्तर्विकारसञ्जातक्लमापहानेवानुभवति॥१९॥
Svasthānapratyāvṛttyabhidheyasya svātmānaṁ pratyāgamanākhyasya tīvraprasarasya tigmaprayāṇasya sahanāya marṣaṇāya śāntikaravacchāntidanirviśeṣamapyabhyāsaḥ| Abhyāsaṁ kurvāṇaḥ śiṣyo’ntaradarśanatattadlokagamananādādīñcchraddhāvirahaglāni-sarvavyañjanocchetṝnbahuvidhāntarvikārasañjātaklamāpahānevānubhavati||19||
La(s) práctica(s) espiritual(es) (abhyāsaḥ) también (api) actúan como sedantes (śāntikara-vat śāntida-nirviśeṣam) para tolerar o soportar (sahanāya marṣaṇāya) el intenso proceso (tīvra-prasarasya) —el impetuoso proceso (tigma-prayāṇasya)— de ‘regreso a Casa’ (svasthāna-pratyāvṛtti-abhidheyasya), (es decir,) de ‘retorno al propio Ser’ (sva-ātmānam pratyāgamana-ākhyasya). Mientras realiza (kurvāṇaḥ) práctica(s) espiritual(es) (abhyāsam), un discípulo (śiṣyaḥ) experimenta (anubhavati) visiones internas (antara-darśana), viajes (gamana) a diversos (tad-tad) mundos (loka), sonidos divinos (nāda), etc. (ādīn), que extirpan (ucchetṝn) todos (sarva) los síntomas (vyañjana) de depresión (glāni) (y) falta de (viraha) fe (śraddhā), (y que) ciertamente quitan (apahān eva) la fatiga (klama) producida por (sañjāta) los múltiples (bahuvidha) cambios (vikāra) internos (antar)||19||
La(s) práctica(s) espiritual(es) también actúan como sedantes para tolerar o soportar el intenso proceso —el impetuoso proceso— de ‘regreso a Casa’, (es decir,) de ‘retorno al propio Ser’. Mientras realiza práctica(s) espiritual(es), un discípulo experimenta visiones internas, viajes a diversos mundos, sonidos divinos, etc., que extirpan todos los síntomas de depresión (y) falta de fe, (y que) ciertamente quitan la fatiga producida por los múltiples cambios internos.
न प्रत्यर्थिभूतं किञ्चिदेवंविधाया उपलब्धेस्तस्य सङ्कोचबुभूषावर्जम्॥२०॥
Na pratyarthibhūtaṁ kiñcidevaṁvidhāyā upalabdhestasya saṅkocabubhūṣāvarjam||20||
No hay ningún obstáculo (na pratyarthi-bhūtam kiñcid) para tal acto de darse cuenta (evaṁvidhāyāḥ upalabdheḥ) excepto (varjam) Su (tasya) voluntad de continuar existiendo (bubhūṣā) en limitación (saṅkoca).
No hay ningún obstáculo para tal acto de darse cuenta excepto Su voluntad de continuar existiendo en limitación.
न प्रत्यर्थिभूतं वारणं किञ्चिदेवंविधाया उपलब्धेरीदृशग्रहणस्य तस्य सङ्कोचबुभूषावर्जं पारिमित्ये स्थानगाढेच्छाया ऋते। यस्मादेवमिच्छति केवलं तस्मात्स दुःखसागरेऽस्मिन्संसारे वसन्नास्ते यतस्तस्य न केनचिदपि प्रतिरुद्धः सर्वविघ्नत्वात्॥२०॥
Na pratyarthibhūtaṁ vāraṇaṁ kiñcidevaṁvidhāyā upalabdherīdṛśagrahaṇasya tasya saṅkocabubhūṣāvarjaṁ pārimitye sthānagāḍhecchāyā ṛte| Yasmādevamicchati kevalaṁ tasmātsa duḥkhasāgare’sminsaṁsāre vasannāste yatastasya na kenacidapi pratiruddhaḥ sarvavighnatvāt||20||
No hay ningún obstáculo o impedimento (na pratyarthi-bhūtam vāraṇaṁ kiñcid) para tal acto de darse cuenta o percepción (evaṁvidhāyāḥ upalabdheḥ īdṛśa-grahaṇasya) excepto (varjam) Su (tasya) voluntad de continuar existiendo (bubhūṣā) en limitación (saṅkoca), (es decir,) con excepción de (ṛte) Su (tasya) ferviente deseo (gāḍha-icchāyāḥ) de permanecer (sthāna) en limitación (pārimitye). Únicamente (kevalam) porque (yasmāt) Él lo desea (icchati) así (evam), Él (tasmāt saḥ) sigue (āste) viviendo (vasan) en Saṁsāra o Trasmigración (saṁsāre) —en este océano de pesar (duḥkha-sāgare asmin)—, ya que (yatas) a Él no lo está bloqueando nada en absoluto (tasya na kenacid api pratiruddhaḥ) pues es todos los obstáculos (sarva-vighnatvāt)||20||
No hay ningún obstáculo o impedimento para tal acto de darse cuenta o percepción excepto Su voluntad de continuar existiendo en limitación, (es decir,) con excepción de Su ferviente deseo de permanecer en limitación. Únicamente porque Él lo desea así, Él sigue viviendo en Saṁsāra o Trasmigración —en este océano de pesar—, ya que a Él no lo está bloqueando nada en absoluto pues es todos los obstáculos.
न मायाप्रकृत्यहङ्कारादयः प्रत्यर्थिभूतास्तदभेदोपलब्धेः कदाचन तस्यापि सर्वविघ्नभूतत्वात्॥२१॥
Na māyāprakṛtyahaṅkārādayaḥ pratyarthibhūtāstadabhedopalabdheḥ kadācana tasyāpi sarvavighnatvāt||21||
Māyā, Prakṛti, ego, etc. (māyā-prakṛti-ahaṅkāra-ādayaḥ) no son nunca obstáculos (na… pratyarthi-bhūtāḥ… kadācana) para el acto de darse cuenta de la unidad con Él (tad-abheda-upalabdheḥ), porque Él es todos los obstáculos (tasya… sarva-vighnatvāt) también (api).
Māyā, Prakṛti, ego, etc. no son nunca obstáculos para el acto de darse cuenta de la unidad con Él, porque Él es todos los obstáculos también.
न मायाप्रकृत्यहङ्कारादयः मोहप्रधानाहङ्कृदाद्याः प्रत्यर्थिभूता विघ्नास्तदभेदोपलब्धेर्महेश्वरैकत्वग्रहणस्य कदाचन तस्यापि सर्वविघ्नत्वान्निःशेषवारणत्वात्। यथोपदिष्टं प्राक्सूत्रस्य वृत्तौ तस्य न केनचिदपि कुत्रचित्कदाचिदवरुद्धो यतो मायाप्रकृत्यहङ्कारादिमयाभिमतविश्वनाटकदुर्वृत्तगणरूपेण सम्भाव्यरोधनानि सकलानि भवन्ति एष स महेश्वर एवं तत्र तत्काले भासमानः॥२१॥
Na māyāprakṛtyahaṅkārādayaḥ mohapradhānāhaṅkṛdādyāḥ pratyarthibhūtā vighnāstadabhedopalabdhermaheśvaraikatvagrahaṇasya kadācana tasyāpi sarvavighnatvānniḥśeṣavāraṇatvāt| Yathopadiṣṭaṁ prāksūtrasya vṛttau tasya na kenacidapi kutracitkadācidavaruddho yato māyāprakṛtyahaṅkārādimayābhimataviśvanāṭakadurvṛttagaṇarūpeṇa sambhāvyarodhanāni sakalāni bhavanti eṣa sa maheśvara evaṁ tatra tatkāle bhāsamānaḥ||21||
Māyā, Prakṛti, ego, etc. (māyā-prakṛti-ahaṅkāra-ādayaḥ moha-pradhāna-ahaṅkṛt-ādyāḥ) no son nunca obstáculos o impedimentos (na… pratyarthi-bhūtāḥ vighnāḥ… kadācana) para el acto de darse cuenta de la unidad con Él (tad-abheda-upalabdheḥ) —para la percepción de la unidad con el Gran Señor (mahā-īśvara-ekatva-grahaṇasya)—, porque Él es todos los obstáculos o impedimentos (tasya… sarva-vighnatvāt niḥśeṣa-vāraṇatvāt) también (api). Como (yathā) ha sido enseñado (upadiṣṭam) en el comentario (vṛttau) del aforismo anterior (prāk-sūtrasya), nada en absoluto está jamás obstruyéndolo (tasya na kenacid api… kadācid avaruddhaḥ) en ninguna parte (kutracid), pues (yatas) todas (sakalāni) las posibles (sambhāvya) obstrucciones (rodhanāni) en la forma del (rūpeṇa) grupo (gaṇa) de supuestos (abhimata) villanos (durvṛtta) en el drama universal (viśva-nāṭaka) compuesto de –o sea, el grupo de supuestos villanos– (maya) Māyā, Prakṛti, ego, etc. (māyā-prakṛti-ahaṅkāra-ādi) son (bhavanti) este mismísimo (eṣaḥ saḥ) Gran Señor (mahā-īśvaraḥ) apareciendo (bhāsamānaḥ) de esa manera (evam), en ese lugar (tatra) (y) en ese momento (tad-kāle)||21||
Māyā, Prakṛti, ego, etc. no son nunca obstáculos o impedimentos para el acto de darse cuenta de la unidad con Él —para la percepción de la unidad con el Gran Señor—, porque Él es todos los obstáculos o impedimentos también. Como ha sido enseñado en el comentario del aforismo anterior, nada en absoluto está jamás obstruyéndolo en ninguna parte, pues todas las posibles obstrucciones en la forma del grupo de supuestos villanos en el drama universal compuesto de –o sea, el grupo de supuestos villanos– Māyā, Prakṛti, ego, etc. son este mismísimo Gran Señor apareciendo de esa manera, en ese lugar (y) en ese momento.
द्वयं तद्विलासोऽद्वयमेव च तत्त्वम्॥२२॥
Dvayaṁ tadvilāso’dvayameva ca tattvam||22||
El dualismo (dvayam) (es) Su Juego (tad-vilāsaḥ), en tanto que (ca) el no dualismo (advayam eva) (es) la Verdad (tattvam).
El dualismo es Su Juego, en tanto que el no dualismo es la Verdad.
द्वयं द्वैतं तद्विलासः परमशिवस्य लीलाद्वयमद्वैतमेव च तत्त्वं परमार्थः। स एकात्मैवैतच्च सर्वोत्तीर्णरूपस्तत्त्वार्थो भवति यौगपद्येन तु स स्वेच्छया स्वाह्लादाय च बहुतां गच्छत्येतच्च तस्य विश्वविलासोऽवश्यमस्ति॥२२॥
Dvayaṁ dvaitaṁ tadvilāsaḥ paramaśivasya līlādvayamadvaitameva ca tattvaṁ paramārthaḥ| Sa ekātmaivaitacca sarvottīrṇarūpastattvārtho bhavati yaugapadyena tu sa svecchayā svāhlādāya ca bahutāṁ gacchatyetacca tasya viśvavilāso’vaśyamasti||22||
El dualismo (dvayam dvaitam) (es) Su Juego (tad-vilāsaḥ) —el Pasatiempo (līlā) de Paramaśiva (parama-śivasya)—, en tanto que (ca) el no dualismo (advayam advaitam eva) (es) la Verdad (tattvam) —la Más Alta Realidad (parama-arthaḥ)—. Él (saḥ) (es) sólo un único Ser (eka-ātmā eva), y (ca) ésta (etad) es (bhavati) la Verdad (tattvārthaḥ) que trasciende todo (sarva-uttīrṇa-rūpaḥ); pero (tu) al mismo tiempo (yaugapadyena), Él (saḥ), por Su propia Voluntad (sva-icchayā) y (ca) para Su propio Deleite (sva-āhlādāya), se vuelve ‘muchos’ (bahutām gacchati), y (ca) esto (etad) es (asti) ciertamente (avaśyam) Su (tasya) Juego universal (viśva-vilāsaḥ)||22||
El dualismo (es) Su Juego —el Pasatiempo de Paramaśiva—, en tanto que el no dualismo (es) la Verdad —la Más Alta Realidad—. Él (es) sólo un único Ser, y ésta es la Verdad que trasciende todo; pero al mismo tiempo, Él, por Su propia Voluntad y para Su propio Deleite, se vuelve ‘muchos’, y esto es ciertamente Su Juego universal.
महेश्वर आं वा मा वेति भावेन न मन्यतेऽपि तु आं च मा चेति॥२३॥
Maheśvara āṁ vā mā veti bhāvena na manyate’pi tu āṁ ca mā ceti||23||
El Gran Señor (mahā-īśvaraḥ) no piensa (na manyate) en términos de (bhāvena) ‘sí o no’ (ām vā mā vā iti) sino (api tu) (en términos de) ‘sí y no’ (ām ca mā ca iti).
El Gran Señor no piensa en términos de ‘sí o no’ sino en términos de ‘sí y no’.
महेश्वरः परमशिव आं वा मा वेति भावेन वृत्त्या न मन्यतेऽपि तु आं च मा चेति। तथाहि शिष्योऽयमसत्यवादी वा सत्यवादी वेति विपत्तिमिरसङ्कुलो नरो मन्यते योऽनवरतपूजार्हस्तु विभवप्रकाशशाली विमलेश्वरो मन्यते शिष्योऽयमसत्यवादी कदाचिच्च सत्यवादी कदाचिच्चेति॥२३॥
Maheśvaraḥ paramaśiva āṁ vā mā veti bhāvena vṛttyā na manyate’pi tu āṁ ca mā ceti| Tathāhi śiṣyo’yamasatyavādī vā satyavādī veti vipattimirasaṅkulo naro manyate yo’navaratapūjārhastu vibhavaprakāśaśālī vimaleśvaro manyate śiṣyo’yamasatyavādī kadācicca satyavādī kadācicceti||23||
El Gran Señor (mahā-īśvaraḥ) —Paramaśiva (parama-śivaḥ)— no piensa (na manyate) en términos de (bhāvena vṛttyā) ‘sí o no’ (ām vā mā vā iti) sino (api tu) (en términos de) ‘sí y no’ (ām ca mā ca iti). Por ejemplo (tathāhi), el individuo limitado (naraḥ), atestado de (saṅkulaḥ) miseria (vipad) (y) oscuridad (timira) piensa (manyate) ‘Este (ayam) discípulo (śiṣyaḥ) (es) un mentiroso (asatyavādī) o (vā… vā) una persona veraz (satyavādī… iti)‘; sin embargo (tu), el inmaculado Señor (vimala-īśvaraḥ) que (yaḥ) es digno de (arhaḥ) incesante (anavarata) reverencia (pūjā) (y que) está lleno de (śālī) Gloria (vibhava) (y) Luz (prakāśa) piensa (manyate) ‘Este (ayam) discípulo (śiṣyaḥ) (es) ora (kadācid) un mentiroso (asatyavādī) y (ca… ca) ora (kadācid) una persona veraz (satyavādī… iti)‘||23||
El Gran Señor —Paramaśiva— no piensa en términos de ‘sí o no’ sino (en términos de) ‘sí y no’. Por ejemplo, el individuo limitado, atestado de miseria (y) oscuridad piensa ‘Este discípulo (es) un mentiroso o una persona veraz’; sin embargo, el inmaculado Señor que es digno de incesante reverencia (y que) está lleno de Gloria (y) Luz piensa ‘Este discípulo (es) ora un mentiroso y ora una persona veraz’.
परभैरवयोग आत्मोपलब्धिर्मुक्तिसमानार्था बन्धान्मोक्षप्राप्तौ॥२४॥
Parabhairavayoga ātmopalabdhirmuktisamānārthā bandhānmokṣaprāptau||24||
Darse cuenta del Ser (ātma-upalabdhiḥ) en Parabhairavayoga (parabhairavayoge) (es) sinónimo de (samānārthā) Liberación (mukti), en el sentido de obtener libertad (mokṣa-prāptau) de la esclavitud (bandhāt).
Darse cuenta del Ser en Parabhairavayoga es sinónimo de Liberación, en el sentido de obtener libertad de la esclavitud.
परभैरवयोग आत्मोपलब्धिरात्मख्यातिर्मुक्तिसमानार्था मोचनतुल्यार्था बन्धान्मोक्षप्राप्तौ दासत्वनिर्गमलाभे। मद्योगेऽतिगूढशिवसूत्रसहमालिनीविजयस्वच्छन्दरुद्रयामलादिचतुष्षष्ट्यद्वैतभैरवागमरूपेणाविर्भवतस्तदनुग्रहादधिगतदिव्यज्ञानमूलक आत्मग्रहणं शिवव्याप्तिरूपं मुक्तिरर्थात्सम्यग्वक्ष्यमाणे पौरुषबौद्धाज्ञाने त्यक्त्वा तदप्रतिमस्वातन्त्र्यारमणलक्षणं निखिलशिवैकात्म्यार्जनं बन्धान्मोक्षो भवति॥२४॥
Parabhairavayoga ātmopalabdhirātmakhyātirmuktisamānārthā mocanatulyārthā bandhānmokṣaprāptau dāsatvanirgamalābhe| Madyoge’tigūḍhaśivasūtrasahamālinīvijayasvacchandarudrayāmalādicatuṣṣaṣṭyadvaitabhairavāgamarūpeṇāvirbhavatastadanugrahādadhigatadivyajñānamūlaka ātmagrahaṇaṁ śivavyāptirūpaṁ muktirarthātsamyagvakṣyamāṇe pauruṣabauddhājñāne tyaktvā tadapratimasvātantryāramaṇalakṣaṇaṁ nikhilaśivaikātmyārjanaṁ bandhānmokṣo bhavati||24||
Darse cuenta del Ser (ātma-upalabdhiḥ ātmakhyātiḥ) en Parabhairavayoga (parabhairavayoge) (es) sinónimo de (samānārthā… tulyārthā) Liberación o Emancipación (mukti… mocana), en el sentido de obtener libertad (mokṣa-prāptau) de la esclavitud (bandhāt), (en suma,) en el sentido de escapar (nirgama-lābhe) de la servidumbre (dāsatva). En mi Yoga (mad-yoge), el cual se basa en (mūlake) Conocimiento (jñāna) divino (divya) conseguido (adhigata) a partir de Su Gracia (tad-anugrahāt), la cual aparece (āvirbhavataḥ) en la forma de (rūpeṇa) sesenta y cuatro (catuṣṣaṣṭi) no dualistas (advaita) escrituras reveladas de Bhairava (bhairava-āgama) —(tales como) Mālinīvijaya, Svacchanda, Rudrayāmala, etc. (mālinīvijaya-svacchanda-rudrayāmala-ādi)— junto con (saha) los muy secretos (atigūḍha) Śivasūtra-s (śivasūtra), darse cuenta del Ser (ātma-grahaṇam) —Śivavyāpti –una penetración en Śiva– (śiva-vyāpti-rūpam)— (es) Liberación (muktiḥ), en otras palabras (arthāt), tras haber abandonado completamente (samyak… tyaktvā) tanto a la ignorancia acerca del Ser como a la ignorancia intelectual (pauruṣa-bauddha-ajñāne), las cuales se describirán más adelante (vakṣyamāṇe), la adquisición (arjanam) de plena (nikhila) identificación (aikātmya) con Śiva (śiva), caracterizada por (lakṣaṇam) el acto de deleitarse en (āramaṇa) Su (tad) Libertad (svātantrya) sin paralelo (apratima), es (bhavati) Emancipación (mokṣaḥ) de la esclavitud (bandhāt)||24||
Darse cuenta del Ser en Parabhairavayoga (es) sinónimo de Liberación o Emancipación, en el sentido de obtener libertad de la esclavitud, (en suma,) en el sentido de escapar de la servidumbre. En mi Yoga, el cual se basa en Conocimiento divino conseguido a partir de Su Gracia, la cual aparece en la forma de sesenta y cuatro no dualistas escrituras reveladas de Bhairava —(tales como) Mālinīvijaya, Svacchanda, Rudrayāmala, etc.— junto con los muy secretos Śivasūtra-s, darse cuenta del Ser —Śivavyāpti –una penetración en Śiva–— (es) Liberación, en otras palabras, tras haber abandonado completamente tanto a la ignorancia acerca del Ser como a la ignorancia intelectual, las cuales se describirán más adelante, la adquisición de plena identificación con Śiva, caracterizada por el acto de deleitarse en Su Libertad sin paralelo, es Emancipación de la esclavitud.
बन्धो भवति यदा स एवमिच्छति॥२५॥
Bandho bhavati yadā sa evamicchati||25||
La esclavitud (bandhaḥ) ocurre (bhavati) cuando (yadā) Él (saḥ) así (evam) lo desea (icchati).
La esclavitud ocurre cuando Él así lo desea.
बन्धो दास्यं भवति वर्तते यदा स एवमित्थमिच्छति व्यवस्यति। अशेषं संवित्पूर्णानन्दमयस्वात्महृदयसमाविशन्स सहसा स्वेच्छया च नानाश्चर्यप्रकारेणात्मानं बन्द्धुं व्यवस्यत्यतिमहति विश्वेऽस्मिन्विस्मयकरसदाशिवाद्यल्पतमजन्तुपर्यन्तसर्वभूतेषु पुनः पुनः स्वं बोद्धुं महाचमत्कारानुभवार्थमेव॥२५॥
Bandho dāsyaṁ bhavati vartate yadā sa evamitthamicchati vyavasyati| Aśeṣaṁ saṁvitpūrṇānandamayasvātmahṛdayasamāviśansa sahasā svecchayā ca nānāścaryaprakāreṇātmānaṁ banddhuṁ vyavasyatyatimahati viśve’sminvismayakarasadāśivādyalpatamajantuparyantasarvabhūteṣu punaḥ punaḥ svaṁ boddhuṁ mahācamatkārānubhavārthameva||25||
La esclavitud o servidumbre (bandhaḥ dāsyam) ocurre (bhavati) —tiene lugar (vartate)— cuando (yadā) Él (saḥ) así (evam) lo desea (icchati), (en definitiva,) cuando (yadā) Él (saḥ) decide (vyavasyati) de esta manera (ittham). Mientras está totalmente absorto en (aśeṣam… samāviśan) el Núcleo (hṛdaya) de Su Ser (sva-ātma) que consiste en (maya) Conciencia pura (saṁvid) (y) Bienaventuranza perfecta (pūrṇa-ānanda), Él (saḥ), de repente (sahasā) y (ca) por Su propia Voluntad (sva-icchayā), decide (vyavasyati) atarse a Sí Mismo (ātmānam banddhum) de múltiples maneras maravillosas (nānā-āścarya-prakāreṇa) sólo con el fin de (artham eva) experimentar (anubhava) el gran (mahā) Asombro (camatkāra) de percibirse (svam boddhum) una y otra vez (punar punar) en todos los seres (sarva-bhūteṣu), desde el sorprendente Sadāśiva (vismayakara-sadāśiva-ādi) hasta la criatura más diminuta (alpatama-jantu-paryanta) en este cosmos gigantesco (atimahati viśve asmin)||25||
La esclavitud o servidumbre ocurre —tiene lugar— cuando Él así lo desea, (en definitiva,) cuando Él decide de esta manera. Mientras está totalmente absorto en el Núcleo de Su Ser que consiste en Conciencia pura (y) Bienaventuranza perfecta, Él, de repente y por Su propia Voluntad, decide atarse a Sí Mismo de múltiples maneras maravillosas sólo con el fin de experimentar el gran Asombro de percibirse una y otra vez en todos los seres, desde el sorprendente Sadāśiva hasta la criatura más diminuta en este cosmos gigantesco.
मुक्तिर्वर्तते यदा स एवमिच्छति॥२६॥
Muktirvartate yadā sa evamicchati||26||
La Liberación –ausencia de esclavitud– (muktiḥ) sucede (vartate) cuando (yadā) Él (saḥ) así (evam) lo desea (icchati).
La Liberación (ausencia de esclavitud) sucede cuando Él así lo desea.
मुक्तिर्मोक्षो वर्तते घटते यदा स एवमित्थमिच्छति व्यवस्यति। अखिलेन स्वशक्त्यपरिमेयप्रादुर्भावात्मकां स्वात्मबहुमूर्तिधरभवनक्रीडां समाविशन्स सहसा स्वेच्छया च नानाश्चर्यनिगडेभ्य आत्मानं मोचितुं व्यवस्यति संवित्पूर्णानन्दमयकस्वात्मान्तरान्तर्विशुद्धरूपं स्वस्वभावं पुनरपि बोद्धुं महाचमत्कारानुभवार्थमेव॥२६॥
Muktirmokṣo vartate ghaṭate yadā sa evamitthamicchati vyavasyati| Akhilena svaśaktyaparimeyaprādurbhāvātmakāṁ svātmabahumūrtidharabhavanakrīḍāṁ samāviśansa sahasā svecchayā ca nānāścaryanigaḍebhya ātmānaṁ mocituṁ vyavasyati saṁvitpūrṇānandamayakasvātmāntarāntarviśuddharūpaṁ svasvabhāvaṁ punarapi boddhuṁ mahācamatkārānubhavārthameva||26||
La Liberación o Emancipación (muktiḥ mokṣaḥ) sucede (vartate) —ocurre (ghaṭate)— cuando (yadā) Él (saḥ) así (evam) lo desea (icchati), (es decir,) cuando (yadā) Él (saḥ) decide (vyavasyati) de esta manera (ittham). Mientras está totalmente absorto en (akhilena… samāviśan) el Juego (krīḍām) de volverse (bhavana) muchos (bahu) seres encarnados (mūrti-dhara) a partir de Su propio Ser (sva-ātma), el cual –el Juego– es una inconmensurable manifestación (aparimeya-prādurbhāva-ātmakām) de Su Poder (sva-śakti), Él (saḥ), de repente (sahasā) y (ca) por Su propia Voluntad (sva-icchayā), decide (vyavasyati) liberarse a Sí Mismo (ātmānam mocitum) de los múltiples y maravillosos grilletes (nānā-āścarya-nigaḍebhyaḥ) sólo con el fin de (artham eva) experimentar (anubhava) el gran (mahā) Asombro (camatkāra) de percibir (boddhum) una vez más (punar api) Su naturaleza esencial (sva-sva-bhāvam) en su forma extremadamente pura (viśuddha-rūpam) dentro (antar) del Núcleo (antara) de Su propio Ser (sva-ātma) que consiste en (maya) Conciencia pura (saṁvid) (y) Bienaventuranza perfecta (pūrṇa-ānanda)||26||
La Liberación o Emancipación sucede —ocurre— cuando Él así lo desea, (es decir,) cuando Él decide de esta manera. Mientras está totalmente absorto en el Juego de volverse muchos seres encarnados a partir de Su propio Ser, el cual –el Juego– es una inconmensurable manifestación de Su Poder, Él, de repente y por Su propia Voluntad, decide liberarse a Sí Mismo de los múltiples y maravillosos grilletes sólo con el fin de experimentar el gran Asombro de percibir una vez más Su naturaleza esencial en su forma extremadamente pura dentro del Núcleo de Su propio Ser que consiste en Conciencia pura (y) Bienaventuranza perfecta.
सर्वात्मनां महेश्वराशेषैक्यभूतत्वान्नानात्मवादः प्रत्यादिष्टः॥२७॥
Sarvātmanāṁ maheśvarāśeṣaikyabhāvatvānnānātmavādaḥ pratyādiṣṭaḥ||27||
La teoría (vādaḥ) de los múltiples seres (nānā-ātma) es rechazada (pratyādiṣṭaḥ) pues todos los seres son completamente uno (sarva-ātmanām… aśeṣa-aikya-bhāvatvāt) con el Gran Señor (mahā-īśvara).
La teoría de los múltiples seres es rechazada pues todos los seres son completamente uno con el Gran Señor.
सर्वात्मनामखिलात्मनां महेश्वराशेषैक्यभूतत्वात्परमात्मसमग्रैकत्वभूतत्वान्नानात्मवादः प्रत्यादिष्टो निरस्तः। वक्ष्यमाणं मलं यद्यपि सर्वभूतानां भेदे हेतुस्तथाप्येते नानाभूता नानात्मान इति वाक्तुं न शक्यत ईद्रिग्मलस्य निखिलस्वतन्त्रचिदेकघनरूपैकात्मनिर्विशेषत्वात्॥२७॥
Sarvātmanāmakhilātmanāṁ maheśvarāśeṣaikyabhāvatvātparamātmasamagraikatvasattvānnānātmavādaḥ pratyādiṣṭo nirastaḥ| Vakṣyamāṇaṁ malaṁ yadyapi sarvabhūtānāṁ bhede hetustathāpyete nānābhūtā nānātmāna iti vāktuṁ na śakyata īdrigmalasya nikhilasvatantracidekaghanarūpaikātmanirviśeṣatvāt||27||
La teoría (vādaḥ) de los múltiples seres (nānā-ātma) es rechazada o refutada (pratyādiṣṭaḥ nirastaḥ) pues todos los seres son completamente uno (sarva-ātmanām akhila-ātmanām… aśeṣa-aikya-bhāvatvāt… samagra-ekatva-sattvāt) con el Gran Señor (mahā-īśvara), (es decir,) con el Ser Supremo (parama-ātma). Aunque (yadi api) mala o impureza (malam), al cual se lo describirá posteriormente (vakṣyamāṇam), (es) la causa (hetuḥ) de la diferencia o dualidad (bhede) entre todos los seres (sarva-bhūtānām), aún así (tathā api) no se puede decir (vāktum na śakyate) que (iti) estas (ete) múltiples (nānā) entidades vivientes (bhūtāḥ) (son) múltiples (nānā) ātmā-s o seres (ātmānaḥ) porque tal mala o impureza no es distinta del único Ātmā o Ser que es una masa compacta de Conciencia en Libertad absoluta (īdrik-malasya nikhila-svatantra-cit-eka-ghana-rūpa-eka-ātma-nirviśeṣatvāt)||27||
La teoría de los múltiples seres es rechazada o refutada pues todos los seres son completamente uno con el Gran Señor, (es decir,) con el Ser Supremo. Aunque mala o impureza, al cual se lo describirá posteriormente, (es) la causa de la diferencia o dualidad entre todos los seres, aún así no se puede decir que estas múltiples entidades vivientes (son) múltiples ātmā-s o seres porque tal mala o impureza no es distinta del único Ātmā o Ser que es una masa compacta de Conciencia en Libertad absoluta.
बन्धान्मोक्षः प्राप्तुं शक्यते यतः स्वयं मुक्त एव॥२८॥
Bandhānmokṣaḥ prāptuṁ śakyate yataḥ svayaṁ mukta eva||28||
La Liberación (mokṣaḥ) de la esclavitud (bandhāt) puede conseguirse (prāptum śakyate) porque (yatas) uno mismo (svayam) ya (está) (eva) liberado (muktaḥ).
La Liberación de la esclavitud puede conseguirse porque uno mismo ya está liberado.
बन्धाद्दासत्वान्मोक्षो मुक्तिः प्राप्तुमधिगन्तुं शक्यते यतो यस्मात्स्वयं मुक्तो मोक्षित एव। यथा प्रतिपादितं परसूत्रेण मुक्तिर्यदि चेत्स्वयंस्वत्वविशिष्टा न स्यादेव तर्हि तां लब्ध्वा स पुनस्तद्वियुक्तो भवेद्यथा फलकविष्टरोपधानमुद्गरसम्मार्जनीप्रदीपादिमेयमात्रानर्जित्वा स्वयं पुनरपि तत्सर्वेण हीनो भवितुं शक्नोति॥२८॥
Bandhāddāsatvānmokṣo muktiḥ prāptumadhigantuṁ śakyate yato yasmātsvayaṁ mukto mokṣita eva| Yathā pratipāditaṁ parasūtreṇa muktiryadi cetsvayaṁsvatvaviśiṣṭā na syādeva tarhi tāṁ labdhvā sa punastadviyukto bhavedyathā phalakaviṣṭaropadhānamudgarasammārjanīpradīpādimeyamātrānarjitvā svayaṁ punarapi tatsarveṇa hīno bhavituṁ śaknoti||28||
La Liberación (mokṣaḥ muktiḥ) de la esclavitud o servidumbre (bandhāt dāsatvāt) puede conseguirse u obtenerse (prāptum adhigantum śakyate) porque (yatas yasmāt) uno mismo (svayam) ya (está) (eva) liberado o emancipado (muktaḥ mokṣitaḥ). Como (yathā) el próximo aforismo explicará (pratipāditam para-sūtreṇa), si (yadi ced) la Liberación (muktiḥ) no fuese ya (na syāt eva) propia (svayam-svatvaviśiṣṭā), entonces (tarhi), tras haberla conseguido (tām labdhvā), uno podría perderla (saḥ… tad-viyuktaḥ bhavet) nuevamente (punar), al igual que (yathā), después de adquirir (arjitvā) meros objetos externos (meya-mātrān) tales como una mesa, una silla, un almohadón, un martillo, una escoba, una lámpara, etc. (phalaka-viṣṭara-upadhāna-mudgara-sammārjanī-pradīpa-ādi), uno (svayam) puede (śaknoti) perder (hīnaḥ bhavitum) todo eso (tad-sarveṇa) una vez más (punar api)||28||
La Liberación de la esclavitud o servidumbre puede conseguirse u obtenerse porque uno mismo ya (está) liberado o emancipado. Como el próximo aforismo explicará, si la Liberación no fuese ya propia, entonces, tras haberla conseguido, uno podría perderla nuevamente, al igual que, después de adquirir meros objetos externos tales como una mesa, una silla, un almohadón, un martillo, una escoba, una lámpara, etc., uno puede perder todo eso una vez más.
यदि स्वयमधुना मुक्तो न स्यात्स मुक्तिं यातुं न शक्नुयाद्यतस्तां लब्ध्वा स पुनस्तद्वियुक्तो भवेत्॥२९॥
Yadi svayamadhunā mukto na syātsa muktiṁ yātuṁ na śaknuyādyatastāṁ labdhvā sa punastadviyukto bhavet||29||
Si (yadi) uno (svayam) no estuviese (na syāt) liberado (muktaḥ) ahora (adhunā), no podría (saḥ… na śaknuyāt) alcanzar (yātum) Liberación (muktim), porque (yatas) después de alcanzarla (tām labdhvā) podría perderla (saḥ… tad-viyuktaḥ bhavet) otra vez (punar).
Si uno no estuviese liberado ahora, no podría alcanzar Liberación, porque después de alcanzarla podría perderla otra vez.
यदि स्वयमधुनेदानीं मुक्तो मोक्षितो न स्याद्भवेत्स मुक्तिं मोक्षं यातुं गन्तुं न शक्नुयाद्यतो यस्मात्तां लब्ध्वार्जित्वा स पुनस्तद्वियुक्तस्तद्धीनो भवेत्। एवं च मुक्तिस्तदक्षय्यस्वातन्त्र्यप्राप्तिभवन्ती नित्यं सर्वजनहस्तगता —तद्यथा न सा नष्टा जात्वप्रमेयत्वात्पिटककन्दुकवस्त्रपादत्ररथकुण्डलतापकघण्टाद्यविषयत्वात्— यस्मादनुपमप्रमोदान्वित एकरूपात्मा तेषामन्तःपूर्णाहन्तया सर्वभूतान्तर्वर्ती॥२९॥
Yadi svayamadhunedānīṁ mukto mokṣito na syādbhavetsa muktiṁ mokṣaṁ yātuṁ gantuṁ na śaknuyādyato yasmāttāṁ labdhvārjitvā sa punastadviyuktastaddhīno bhavet| Evaṁ ca muktistadakṣayyasvātantryaprāptibhavantī nityaṁ sarvajanahastagatā —tadyathā na sā naṣṭā jātvaprameyatvātpiṭakakandukavastrapādatrarathakuṇḍalatāpakaghaṇṭādyaviṣayatvāt— yasmādanupamapramodānvita ekarūpātmā teṣāmantaḥpūrṇāhantayā sarvabhūtāntarvartī||29||
Si (yadi) uno (svayam) no estuviese (na syāt bhavet) liberado (muktaḥ mokṣitaḥ) ahora, en este momento (adhunā idānīm), no podría (saḥ… na śaknuyāt) alcanzar (yātum gantum) Liberación o Emancipación (muktim mokṣam), porque (yatas yasmāt) después de alcanzarla/obtenerla (tām labdhvā arjitvā), podría perderla (saḥ… tad-viyuktaḥ tad-hīnaḥ bhavet) otra vez (punar). Así (evam ca), la Liberación (muktiḥ), al ser (bhavantī) el logro (prāpti) de Su (tad) imperecedera (akṣayya) Libertad (svātantrya), (es) eternamente (nityam) la posesión (hastagatā) de todos (sarvajana) —a saber (tad yathā), no se pierde nunca, de ninguna manera (na sā naṣṭā jātu), ya que no es un objeto (aprameyatvāt), (o sea) ya que no es una cosa (aviṣayatvāt) (tal como) una caja (piṭaka), una pelota (kanduka), una prenda (vastra), un zapato (pādatra), un carruaje (ratha), un pendiente (kuṇḍala), una cocina (tāpaka), una campana (ghaṇṭā), etc. (ādi)— puesto que (yasmāt) el mismo Ser (ekarūpa-ātmā) dotado de (anvitaḥ) Dicha (pramoda) sin par (anupama) reside en (antarvartī) todos los seres (sarva-bhūta) como su recóndita y perfecta conciencia del Yo (teṣām antar-pūrṇa-ahantayā)||29||
Si uno no estuviese liberado ahora, en este momento, no podría alcanzar Liberación o Emancipación, porque después de alcanzarla/obtenerla, podría perderla otra vez. Así, la Liberación, al ser el logro de Su imperecedera Libertad, (es) eternamente la posesión de todos —a saber, no se pierde nunca, de ninguna manera, ya que no es un objeto, (o sea) ya que no es una cosa (tal como) una caja, una pelota, una prenda, un zapato, un carruaje, un pendiente, una cocina, una campana, etc.— puesto que el mismo Ser dotado de Dicha sin par reside en todos los seres como su recóndita y perfecta conciencia del Yo.
तस्मान्मुक्तिः सर्वाक्रान्ता च लभ्यार्था तथा॥३०॥
Tasmānmuktiḥ sarvākrāntā ca labhyārthā tathā||30||
Por consiguiente (tasmāt), la Liberación (muktiḥ) es la posesión de todos (sarva-ākrāntā) así como también (ca… tathā) la Meta a lograrse (labhya-arthā).
Por consiguiente, la Liberación es la posesión de todos así como también la Meta a lograrse.
तस्मात्तेन मुक्तिर्मोक्षः सर्वाक्रान्ता सर्वजनहस्तगता च लभ्यार्था प्राप्यार्था तथा। मुक्तिश्च सर्वजनस्वत्वविशिष्टा सर्वभूतानां स्वतन्त्रपरमशिवैकात्म्यत्वाच्च लभ्यार्था परमात्मदशाया वास्तविकोपलब्ध्यभावत्वाच्च॥३०॥
Tasmāttena muktirmokṣaḥ sarvākrāntā sarvajanahastagatā ca labhyārthā prāpyārthā tathā| Muktiśca sarvajanasvatvaviśiṣṭā sarvabhūtānāṁ svatantraparamaśivaikātmyatvācca labhyārthā paramātmadaśāyā vāstavikopalabdhyabhāvatvācca||30||
Por consiguiente (tasmāt tena), la Liberación o Emancipación (muktiḥ mokṣaḥ) es la posesión de todos (sarva-ākrāntā sarvajana-hastagatā) así como también (ca… tathā) la Meta a lograrse o alcanzarse (labhya-arthā prāpya-arthā). La Liberación (muktiḥ ca) es (tanto) la posesión (svatvaviśiṣṭā) de todos (sarvajana) —porque todos los seres son idénticos al libre Paramaśiva (sarva-bhūtānām svatantra-paramaśiva-aikātmyatvāt)— como (ca… ca) la meta a lograrse (labhya-arthā) —porque no hay un verdadero darse cuenta del Estado del Ser Supremo (parama-ātma-daśāyāḥ vāstavika-upalabdhi-abhāvatvāt)—||30||
Por consiguiente, la Liberación o Emancipación es la posesión de todos así como también la Meta a lograrse o alcanzarse. La Liberación es (tanto) la posesión de todos —porque todos los seres son idénticos al libre Paramaśiva— como la meta a lograrse —porque no hay un verdadero darse cuenta del Estado del Ser Supremo—.
अभीक्ष्णप्रश्नापेक्षया किंकर्तव्यता विशिष्टदशायां विशिष्टदेश इत्यादि सदा समानोत्तरं परमशिवानुग्रहेण परमशिवाभेदसाक्षात्कार इति॥३१॥
Abhīkṣṇapraśnāpekṣayā kiṁkartavyatā viśiṣṭadaśāyāṁ viśiṣṭadeśa ityādi sadā samānottaraṁ paramaśivānugraheṇa paramaśivābhedasākṣātkāra iti||31||
Con referencia a (apekṣayā) la frecuente (abhīkṣṇa) pregunta (praśna) (acerca de) ‘qué hacer (kiṁkartavyatā) bajo ciertas circunstancias (viśiṣṭa-daśāyām), en un cierto lugar (viśiṣṭa-deśe) y así sucesivamente (iti-ādi)‘, la respuesta es siempre la misma (sadā samāna-uttaram): ‘Darse cuenta (sākṣātkāraḥ) mediante la Gracia de Paramaśiva (parama-śiva-anugraheṇa) de que uno es Paramaśiva (parama-śiva-abheda… iti)‘.
Con referencia a la frecuente pregunta acerca de ‘qué hacer bajo ciertas circunstancias, en un cierto lugar y así sucesivamente’, la respuesta es siempre la misma: ‘Darse cuenta mediante la Gracia de Paramaśiva de que uno es Paramaśiva’.
अभीक्ष्णप्रश्नापेक्षया घटमानपृच्छासम्बन्धेन किंकर्तव्यता विशिष्टदशायां सविशेषस्थितिषु विशिष्टदेशे सविशेषस्थान इत्यादि सदा सर्वदा समानोत्तरमनन्यप्रतिवचनं परमशिवानुग्रहेण परमेश्वरप्रसादेन परमशिवाभेदसाक्षात्कारः परमेश्वरैक्योपलब्धिरिति। परमात्मदशाया वास्तविकख्यात्यभावत्वाद्गुरोरनवरतप्रचोदनानि परमशिवानुग्रहयोगेन तत्कृपयैव स्वसत्ताहृदयत्वेन परमशिवावस्थार्जने लक्ष्यं बध्नन्ति॥३१॥
Abhīkṣṇapraśnāpekṣayā ghaṭamānapṛcchāsambandhena kiṁkartavyatā viśiṣṭadaśāyāṁ saviśeṣasthitiṣu viśiṣṭadeśe saviśeṣasthāna ityādi sadā sarvadā samānottaramananyaprativacanaṁ paramaśivānugraheṇa parameśvaraprasādena paramaśivābhedasākṣātkāraḥ parameśvaraikyopalabdhiriti| Paramātmadaśāyā vāstavikakhyātyabhāvatvādguroranavaratapracodanāni paramaśivānugrahayogena tatkṛpayaiva svasattāhṛdayatvena paramaśivāvasthārjane lakṣyaṁ badhnanti||31||
Con referencia a (apekṣayā… sambandhena) la frecuente (abhīkṣṇa… ghaṭamāna) pregunta (praśna… pṛcchā) (acerca de) ‘qué hacer (kiṁkartavyatā) bajo ciertas circunstancias (viśiṣṭa-daśāyām saviśeṣa-sthitiṣu), en un cierto lugar (viśiṣṭa-deśe saviśeṣa-sthāne) y así sucesivamente (iti-ādi)‘, la respuesta es siempre la misma (sadā sarvadā samāna-uttaram ananya-prativacanam): ‘Darse cuenta (sākṣātkāraḥ… upalabdhiḥ) mediante la Gracia de Paramaśiva (parama-śiva-anugraheṇa) —mediante el Favor del Señor Supremo (parama-īśvara-prasādena)— de que uno es Paramaśiva (parama-śiva-abheda) —de que uno es el Señor Supremo (parama-īśvara-aikya… iti)—’. Porque no hay ninguna (abhāvatvāt) auténtica (vāstavika) captación (khyāti) del Estado (daśāyāḥ) del Ser Supremo (parama-ātma), los preceptos (pracodanāni) constantes (anavarata) del Guru (guroḥ) apuntan a (lakṣyam badhnanti) la adquisición (arjane), por medio de (yogena) la Gracia de Paramaśiva (parama-śiva-anugraha) —a través de Su Compasión (tad-kṛpayā eva)—, del Estado (avasthā) de Paramaśiva (parama-śiva) como Núcleo (hṛdayatvena) de la propia existencia (sva-sattā)||31||
Con referencia a la frecuente pregunta (acerca de) ‘qué hacer bajo ciertas circunstancias, en un cierto lugar y así sucesivamente’, la respuesta es siempre la misma: ‘Darse cuenta mediante la Gracia de Paramaśiva —mediante el Favor del Señor Supremo— de que uno es Paramaśiva —de que uno es el Señor Supremo—’. Porque no hay ninguna auténtica captación del Estado del Ser Supremo, los preceptos constantes del Guru apuntan a la adquisición, por medio de la Gracia de Paramaśiva —a través de Su Compasión—, del Estado de Paramaśiva como Núcleo de la propia existencia.
Continúa leyendo LA SEGUNDA PARTE